مشاعره مشاعره با اشعار خواجوی کرمانی

[m.sina]

تا کی ندهی داد من ای داد ز دستت
رحم آر که خون در دلم افتاد ز دستت

تا دور شدی از برم ای طرفه بغداد
شد دامن من دجله بغداد ز دستت

تا مایه ی سودای تو سرمایه ی ماست
خورشید جهان فروز در سایه ی ماست

در سایه ی مهر ما گرفتیم وطن
هم سایه ماست آنکه همسایه ی ماست