در حال تایپ رمان پلیس به اضافه‌ی عشق | آتنا سرلک کاربر انجمن یک رمان

[آتنا سرلک]

زمستان از نیمه گذشته است، بهمن ماه است اما خیابان‌ها حال و‌هوای اسفند را دارد. از پشت شیشه‌ی مه آلود ماشین نگاهی به سر در دانشکده دندان‌پزشکی انداخته و‌ منتظر به در خروجی آن چشم می‌دوزد. تقریبا یک ساعتی است که‌ منتظر آمدن مهتاب است و طبق محاسباتش حداقل ده دقیقه‌ی دیگر بیرون خواهد آمد. برای لحظه‌ای پلک‌هایش را روی هم گذاشته و نفسش را کلافه بیرون می‌فرستد. برای رودر رویی با او و حرف‌هایی که قرار است به او بزند حسابی دلشوره دارد. فکر نزدیک شدن به مهتاب و کسب اطلاعات درباره‌ی برزکارها و پیشبرد ماموریت یک طرف و کشش عجیبی که نسبت به او حس می‌کند طرفی دیگر!
گویی دخترک با تمام استدلال‌های عاطفی و ذهنی‌اش برابر است و نمی‌داند چگونه فکر او‌ را از سر بیرون کند.
اما نمی‌داند در آخر کدام را می تواند...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[آتنا سرلک]

- راستش من نمی‌دونم چی باید بگم...شما چطور انقد سریع به من علاقمند شدید، من چطور مطمئن باشم همه‌ی اینا به خاطر نزدیکی به پرویز نیست؟
تمام مدتی که او صحبت می‌کند، علیرضا مات زیبایی ذاتی دخترک مانده و سیبک گلویش تند‌ تند تکان می‌خورد. اگر مهتاب دختری عادی بود همین الان می‌رفت و همه چیز را به عزیز جانش می‌گفت، سپس دخترک را برای همیشه از آن خود می‌کرد. حقیقت تلخ همچون پتکی بر سرش کوبیده می‌شود و او را از عالم رویاها به دنیای واقعی پرتاب می‌کند.
- من همین الانش هم به پرویز خان برزکار نزدیک هستم، دلیلی نداره که بخوام توسط خواهرش بهش نزدیک بشم!
چشمان عسلی دخترک تیره شده و رنگش به سفیدی می‌گراید، دستانش را با استرس به هم فشرده و صدای لرزانش بلند می‌شود.
- آخه شما چیزی از من و از گذشته‌ی من...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.