مشاعره مشاعره با اشعار عبدالقهار عاصی

[m.sina]

من آن موج گرانبارم كه در دامن نمی گنجم

من آن توفنده خاشاكم كه در گلخن نمی گنجم

سر و پا رونق آرای دو عالم نقش معنایم

من نان گرم نذر رخ یار می كنم
در ماه ، در ستاره ی شام و غروب شهر

او را تمام باغچه دیدار می كنم
از جنس دل ز سينه دكانی گشوده ام

 

[H.Allahdadi]

من نان گرم نذر رخ یار می كنم
در ماه ، در ستاره ی شام و غروب شهر

او را تمام باغچه دیدار می كنم
از جنس دل ز سينه دكانی گشوده ام

مرا فارغ كنید از تن كه من درتن نمی گنجم

غبار هیچ گرد ره نیم در چشم كس لیكن

 

[m.sina]

مرا فارغ كنید از تن كه من درتن نمی گنجم

غبار هیچ گرد ره نیم در چشم كس لیكن

نذرانه ی مراد همه سیم و زر بود
من نان گرم نذر رخ یار می كنم
در ماه ، در ستاره ی شام و غروب شهر
او را تمام باغچه دیدار می كنم

 

[H.Allahdadi]

نذرانه ی مراد همه سیم و زر بود
من نان گرم نذر رخ یار می كنم
در ماه ، در ستاره ی شام و غروب شهر
او را تمام باغچه دیدار می كنم

ملک بود و مقام قدس‌، عاصی بود و آزادی‌
قیامت سجده می‌زد بر جناب حضرت رویت‌
سحری به یاد رویت هوس نماز کردم‌
به حضور دل تپیدم‌، به خدا نیاز کردم‌!

 

[m.sina]

ملک بود و مقام قدس‌، عاصی بود و آزادی‌
قیامت سجده می‌زد بر جناب حضرت رویت‌
سحری به یاد رویت هوس نماز کردم‌
به حضور دل تپیدم‌، به خدا نیاز کردم‌!

من آتشبازی آواز های عيد موعودم
مرا فارغ كنید از تن كه من درتن نمی گنجم

غبار هیچ گرد ره نیم در چشم كس لیكن
خیال آیینه ی دارم كه در گلشن نمی گنجم

 

[H.Allahdadi]

من آتشبازی آواز های عيد موعودم
مرا فارغ كنید از تن كه من درتن نمی گنجم

غبار هیچ گرد ره نیم در چشم كس لیكن
خیال آیینه ی دارم كه در گلشن نمی گنجم

ماه آواره به دلگیریِ زندان تاریک

چه دیاری است دیاری كه نباشی تو در آن

دامن آلوده ی تكفیر و گریبان تاریک

بی تو دل معبد طوفان زده را می ماند

 

[m.sina]

ماه آواره به دلگیریِ زندان تاریک

چه دیاری است دیاری كه نباشی تو در آن

دامن آلوده ی تكفیر و گریبان تاریک

بی تو دل معبد طوفان زده را می ماند

دیده بودم جلوه های رویت اما همسفر
آیت قرآن به دامان قمر می بینمت

هرچه می بینم تو را در خواب در بیداری ام
برگ گل در كاروان های شكر می بینمت

---

 

[H.Allahdadi]

دیده بودم جلوه های رویت اما همسفر
آیت قرآن به دامان قمر می بینمت

هرچه می بینم تو را در خواب در بیداری ام
برگ گل در كاروان های شكر می بینمت

---

تو چه موجود خدایی تو چه درد و چه دوایی


که همه آیت عشقی که همه لطف و عطایی


مگراز قوم بهشتی مگر از شهر حوایی


که سراپای عزیزی که مراد دل مایی؟

 

[m.sina]

تو چه موجود خدایی تو چه درد و چه دوایی


که همه آیت عشقی که همه لطف و عطایی


مگراز قوم بهشتی مگر از شهر حوایی


که سراپای عزیزی که مراد دل مایی؟

یک فصل گل جوانه زدم‌، بارور شدم‌
در جلوة تمام بهاران چشمهات‌
آیینة کمال شدم‌، پُرهنر شدم‌

 

[H.Allahdadi]

یک فصل گل جوانه زدم‌، بارور شدم‌
در جلوة تمام بهاران چشمهات‌
آیینة کمال شدم‌، پُرهنر شدم‌

من آن موج گرانبارم كه در دامن نمی گنجم

من آن توفنده خاشاكم كه در گلخن نمی گنجم

سر و پا رونق آرای دو عالم نقش معنایم

بگیریدم بگیریدم كه من در من نمی گنجم