مشاعره مشاعره با اشعار عطار

[Samira-M]

ای به عالم کرده پیدا راز پنهان مرا
من کیم کز چون تویی بویی رسد جان مرا
جان و دل پر درد دارم هم تو در من می نگر
چون تو پیدا کرده ای این راز پنهان مرا
ز آرزوی روی تو در خون گرفتم روی از آنک
نیست جز روی تو درمان چشم گریان مرا

 

[فلورا.]

مشاهده فایل‌پیوست 546586



ای به عالم کرده پیدا راز پنهان مرا
من کیم کز چون تویی بویی رسد جان مرا
جان و دل پر درد دارم هم تو در من می نگر
چون تو پیدا کرده ای این راز پنهان مرا
ز آرزوی روی تو در خون گرفتم روی از آنک
نیست جز روی تو درمان چشم گریان مرا

آتش عشق تو در جان خوش تر اسـت
جان ز عشقت آتش‌ افشان خوش تر اسـت

هر کـه خورد از جام عشقت قطره‌ اي
تا قیامت م**س.ت و حیران خوش تر اسـت …!

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

آتش عشق تو در جان خوش تر اسـت
جان ز عشقت آتش‌ افشان خوش تر اسـت

هر کـه خورد از جام عشقت قطره‌ اي
تا قیامت م**س.ت و حیران خوش تر اسـت …!

تا سر زلف تو درهم می‌رود
در جهان صد خون به یک دم می‌رود

تا بدیدم زلف تو ای جان و دل
دل ز دستم رفت و جان هم می‌رود

 

[فلورا.]

تا سر زلف تو درهم می‌رود
در جهان صد خون به یک دم می‌رود

تا بدیدم زلف تو ای جان و دل
دل ز دستم رفت و جان هم می‌رود

دلبر تو دایماً بر در دل حاضر است

رو در دل بر گشای حاضر و بیدار باش

 

[m.sina]

دلبر تو دایماً بر در دل حاضر است

رو در دل بر گشای حاضر و بیدار باش

شمع رویت ختم زیبایی بس است
عالمی پروانه سودایی بس است

چشم بر روی تو دارم از جهان
گر سوی من چشم بگشایی بس است

 

[فلورا.]

شمع رویت ختم زیبایی بس است
عالمی پروانه سودایی بس است

چشم بر روی تو دارم از جهان
گر سوی من چشم بگشایی بس است

تا من تو را بدیدم، دیگر جهان ندیدم
گم شد جهان ز چشمم، تا در جهان نشستی!

 

[m.sina]

تا من تو را بدیدم، دیگر جهان ندیدم
گم شد جهان ز چشمم، تا در جهان نشستی!

یک شرر از عین عشق دوش پدیدار شد
طای طریقت بتافت عقل نگونسار شد

مرغ دلم همچو باد گرد دو عالم بگشت
هرچه نه از عشق بود از همه بیزار شد

 

[فلورا.]

یک شرر از عین عشق دوش پدیدار شد
طای طریقت بتافت عقل نگونسار شد

مرغ دلم همچو باد گرد دو عالم بگشت
هرچه نه از عشق بود از همه بیزار شد

دل را محلی بیند جان را خطری داند

گمراه کسی باشد کاندر همه ی عمر خود

 

[m.sina]

دل را محلی بیند جان را خطری داند

گمراه کسی باشد کاندر همه ی عمر خود

در عشق تو گم شدم به یکبار
سرگشته همی دوم فلک‌وار
گر نقطهٔ دل به جای بودی
سرگشته نبودمی چو پرگار

 

[فلورا.]

در عشق تو گم شدم به یکبار
سرگشته همی دوم فلک‌وار
گر نقطهٔ دل به جای بودی
سرگشته نبودمی چو پرگار

رو کـه در مملکت عشق سلیمانی تو
دیو نفست اگر از وسوسه در فرمان شد!