دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های بی‌گناهان همیشه محکوم | زورو کاربر انجمن یک رمان

[خیال آبی]

برخی از انسانها در این میان فکر می‌کردند دنیا چیزیست که نشان می‌دهند و می‌گویند، اما دنیا واقعا آنگونه که به نمایش گذاشته‌اند نیست، آنها تنها چیزی را که فقط خودشان می‌خواهند و به نفعشان خواهد بود را در صفحه نمایش قرار می‌دهند و به همگان نشان می‌دهند و نه چیزی که واقعا وجود دارد؛ حقیقت چیز دیگری است که برای فهمیدنش کافیست صفحه نمایشش را خاموش کنی تا خود واقعیش را نشان دهد.

 

[خیال آبی]

صفحه نمایشی که هم رنگ با تم جهان نقاشی و ساخته شده است، تمی که در آن هر آنچه که دور از حقیقت است به نمایش گذاشته اند: نمایشی که ویروسی کشنده به همگان مخصوصا بی‌گناهان انتقال می‌دهد و تنها راه نجات از آن خاموش کردن پرده‌ای است که مانع دیدن دنیا واقعی گشته است!

 

[خیال آبی]

آیا همه‌ی خروسانی که در جهان حکومت و یا وجود داشتند ظالم بودند؟!
خیر همه‌ی آنان مثل همدیگر نبودند و به مانند یک دست که انگشت‌هایش با اینکه انگشتند، اما مساوی و برابر نیستند، پس نمی‌توان ظالمانی را که خروس بودند با بقیه خروسان بی‌تقصیر یکی دانست!

 

[خیال آبی]

خروسانی که به خاطر ذات پاک و سیرتی زیبا مرغ نامیده می‌شدند، اما آنان خروسانی بی‌گناه با سرشتی پاک بودند و چون صادق بودند با کلماتی آشنایی که همیشه برای مرغان به کار می‌بردند، "ضعیف و شکننده' به سخره گرفته می‌شدند و بازیشان می‌دادند!

 

[خیال آبی]

نه مرغان ضعیف بودند و نه خروسانی که در واقعیت واقعا یک خروس حقیقی بودند و تظاهر نمی‌کردند که خروس هستند؛ هر دو مخصوصا مرغان خیلی قوی‌تر از چیزی بودند که توصیفشان می‌کردند، اما جادوگران پست سیاه واقعیت را زیر مه‌ها پنهان می‌کردند!

 

[خیال آبی]

خروسان حقیقی فقط طرفدار مرغان نبودند، آنها در اصل راه درست را می‌رفتند و پل راستی‌ها با 'همه‌ی بی‌گناهان حق جو و پاک "همراه بود نه تنها بخش و عده‌ای از آنان...

 

[خیال آبی]

خاطرات هیچ‌وقت در حال تمام شدن نیستند و تا ابد درون شیشه‌هایی که درهایشان بسته است گرفتار شده‌اند و مدام در حال تکرار و نمایش دادن هستند، تکرار و نمایشی که گذشته‌ها را مرور و هیچ وقت نابود نمی‌سازد بلکه فقط بر روی زخم‌ها نمک می‌پاشند آنقدر که آتش انتقام را فروزان و روشن کنند!

 

[خیال آبی]

شعله‌های از جنس آتش و انتقام طمع تلخ خاطرات غم انگیز را دوباره زنده می‌کند، اما آتشی که از خاکستر بی‌گناهان بیدار شده‌است پا پس نمی‌کشد و انتقام می‌گیرد.
درست همان کاری را انجام می‌دهد که ظالمان بدون منطق و به خاطر منفعتشان انجام دادند، اما با کمی تفاوت و در مسیر پس گرفتن چیزی که متعلق به آنهاست در حالی که در گذشته از آنان گرفته شده است!

 

[خیال آبی]

سایه‌های شوم پلیدی مانند همیشه به کمک حاکمان ستمگرشان می‌پردازند تا شعله‌های انتقام را خاموش سازدند، ولی از آینده غافل‌اند و با خیال راحت مانند همیشه در پی نابودی کسانی هستند که هرگز زندگی نکرده و بی‌گناه بوده‌اند!
پلیدی‌ و اهریمنان هر چقدر هم که حکومت کرده باشند بالاخره در آینده‌ای نه چندان دور نابود می‌شوند درست در همان زمانی که تصورش را نمی‌کردند و نمی‌کنند!

 

[خیال آبی]

نوری که مسیر تابشش و بازتابش گرفته شود قطعاً کم کم ذات واقعی‌اش را فراموش می‌کند و به تاریکی که او‌ را در دام خود گرفتار کرده است عادت می‌کند و همه‌ی وجود و واقعیتش را به گونه‌ای به فراموشی می‌سپارد که‌انگار هیچ وقت درخشان و روشن نبوده است چرا که وجود تاریکی مانع یادآوری گذشته و واقعیتش می‌شود!