مشاعره مشاعره با حرف الف

[m.sina]

ای آنکه دوست دارمت اما ندارمت
بر سینه می‌فشارمت اما ندارمت
ای آسمان من که سراسر ستاره‌ای
تا صبح می شمارمت اما ندارمت

افسوس بر آن چشم که با پرتو صد شمع
در اینه ات دید و ندانست کجایی

آواز بلندی تو و کس نشنودت باز
بیرونی ازین پرده ی تنگ شنوای

 

[FakhTeh]

افسوس بر آن چشم که با پرتو صد شمع
در اینه ات دید و ندانست کجایی

آواز بلندی تو و کس نشنودت باز
بیرونی ازین پرده ی تنگ شنوای

آب حیوان است، آن لب، یا شکر؟
یا سرشته آب حیوان با شکر؟

 

[Tara Motlagh]

آب حیوان است، آن لب، یا شکر؟
یا سرشته آب حیوان با شکر؟

از گلوی خود بریدن وقت حاجت همت است
ورنه هر کس وقت سیری پیش سگ نان افکند

 

[m.sina]

از گلوی خود بریدن وقت حاجت همت است
ورنه هر کس وقت سیری پیش سگ نان افکند

آنجا که تویی عقل کجا در تو رسد
خود زشت بود که عقل ما در تو رسد

گویند ثنای هر کسی برتر ازوست

تو برتر از آنی که ثنا در تو رسد

 

[Tara Motlagh]

آنجا که تویی عقل کجا در تو رسد
خود زشت بود که عقل ما در تو رسد

گویند ثنای هر کسی برتر ازوست

تو برتر از آنی که ثنا در تو رسد

انگار که یک کوه سفر کرده از این دشت
این‌قدر که خالی شده بعد از تو جهانم

از سایه سنگین تو من کمترم آیا؟
بگذار به دنبال تو خود را بکشانم

 

[m.sina]

انگار که یک کوه سفر کرده از این دشت
این‌قدر که خالی شده بعد از تو جهانم

از سایه سنگین تو من کمترم آیا؟

گذار به دنبال تو خود را بکشانم

انگار که یک کوه سفر کرده از این دشت
این‌قدر که خالی شده بعد از تو جهانم

از سایه سنگین تو من کمترم آیا؟
بگذار به دنبال تو خود را بکشانم

این چیست که چون دلهره افتاده به جانم
حال همه خوب است، من اما نگرانم

در فکر تو بستم چمدان را و همین فکر
مثل خوره افتاده به جانم که بمانم

 

[Tara Motlagh]

این چیست که چون دلهره افتاده به جانم
حال همه خوب است، من اما نگرانم

در فکر تو بستم چمدان را و همین فکر
مثل خوره افتاده به جانم که بمانم

آه که چقدر سرانگشتِ خسته بر بُخار این شیشه کشیدم
چقدر کوچه را تا باورِ آسمان و کبوتر
تا خوابِ سرشاخه در شوقِ نور
تا صحبتِ پسین و پروانه پائیدم و تو نیامدی!

 

[m.sina]

آه که چقدر سرانگشتِ خسته بر بُخار این شیشه کشیدم
چقدر کوچه را تا باورِ آسمان و کبوتر
تا خوابِ سرشاخه در شوقِ نور
تا صحبتِ پسین و پروانه پائیدم و تو نیامدی!

از دورویی تلخ تر در کام اهل عشق نیست
تا دلت با من دورنگی کرد شیرین شد فراق

کافرم در دیده زاهد، ولی در دین عشق
آفرین بر کفر باید گفت و نفرین بر نفاق

 

[.MOON.]

از دورویی تلخ تر در کام اهل عشق نیست
تا دلت با من دورنگی کرد شیرین شد فراق

کافرم در دیده زاهد، ولی در دین عشق
آفرین بر کفر باید گفت و نفرین بر نفاق

اگر به راستی، خواستن، توانستن بود؛

محال نبود وصال!

و عاشقان که همیشه خواهانند،

همیشه می توانستند تنها نباشند.

 

[Tara Motlagh]

اگر به راستی، خواستن، توانستن بود؛

محال نبود وصال!

و عاشقان که همیشه خواهانند،

همیشه می توانستند تنها نباشند.

اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد
گناه بخت پریشان و دست کوته ماست

به حاجب در خلوت سرای خاص بگو
فلان ز گوشه‌نشینان خاک درگه ماست