مشاعره مشاعره با حرف د

[ملکه جهنمی❄]

دوستی فصل قشنگیسی پراز لاله سرخ
دوستی تلفیق شعور من وتوست
دوستی رنگ قشنگیست به رنگ خدا
دوستی حس عجیبی‌ست میان من وتو

دلم سرگشته میدارد سر زلف پریشانت
چه میخواهی از این مسکین سرگردان نمیدانم

 

[m.sina]

دلم سرگشته میدارد سر زلف پریشانت
چه میخواهی از این مسکین سرگردان نمیدانم

در خموشی های من فرياد هاست
آن که دريابد چه می گويم کجاست
آشنايی با زبان بی زبانان چو ما دشوار نيست
چشم و گوش هست مردم را دريغ
گوشها هشیار نه چشم ها بیدار نیست

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

در خموشی های من فرياد هاست
آن که دريابد چه می گويم کجاست
آشنايی با زبان بی زبانان چو ما دشوار نيست
چشم و گوش هست مردم را دريغ
گوشها هشیار نه چشم ها بیدار نیست

دامن نکش به ناز که هجران کشیده ام
نازم بکش که ناز رقیبان کشیده ام

 

[m.sina]

دامن نکش به ناز که هجران کشیده ام
نازم بکش که ناز رقیبان کشیده ام

در دیده به جای خواب آب است مرا
زیرا که به دیدنت شتاب است مرا

گویند بخواب تا به خواب‌ش بینی
ای بیخبران چه جای خواب است مرا

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

در دیده به جای خواب آب است مرا
زیرا که به دیدنت شتاب است مرا

گویند بخواب تا به خواب‌ش بینی
ای بیخبران چه جای خواب است مرا

در دایره قسمت ما نقطه ی تسلیمیم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

 

[m.sina]

در دایره قسمت ما نقطه ی تسلیمیم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

دوستانم بر سرکارند در بازار عشق
من چو معزولان چرا درگوشهٔ بنشسته‌ام

گر به ظاهر بنگری درکار من‌گویی مگر
با سلامت همنشین و از خصومت رسته‌ام

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دوستانم بر سرکارند در بازار عشق
من چو معزولان چرا درگوشهٔ بنشسته‌ام

گر به ظاهر بنگری درکار من‌گویی مگر
با سلامت همنشین و از خصومت رسته‌ام

دلی کز معرفت نور وصفا دید
به هر چیزی که دید اول خدا دید

 

[m.sina]

دلی کز معرفت نور وصفا دید
به هر چیزی که دید اول خدا دید

دلی کز عشق گردد گرم، افسردن نمی‌داند
چراغی را که این آتش بود مردن نمی‌داند

دلی دارم که هر چندش بیازاری نیازارد
نه دل سنگست پنداری که آزردن نمی‌داند

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دلی کز عشق گردد گرم، افسردن نمی‌داند
چراغی را که این آتش بود مردن نمی‌داند

دلی دارم که هر چندش بیازاری نیازارد
نه دل سنگست پنداری که آزردن نمی‌داند

دین و دل بردند وقصد جان کنند
الغیاث از جور خوبان الغیاث

 

[m.sina]

دین و دل بردند وقصد جان کنند
الغیاث از جور خوبان الغیاث

در محیط آفرینش خوش عنان چون موج باش
چون حباب از ساده لوحی خیمه بر دریا مزن

یا مرید سرو و گل، یا امت شمشاد باش
دست در هر شاخ همچون تاک بی پروا مزن