مشاعره مشاعره با حرف ت

[Tara Motlagh]

تو مبین که خاکم از خستگی و شکستگی‌ها
تو بخواه تا به سویت ز هوا سبک‌تر آیم

همه تلخی است جانم تو مخواه تلخ‌کامم
تو بخوان که بشکنم جام و به خوان شکر آیم

تا راهی رفتن شدم حسرت به دوشم کرد
ای حسرت شب‌های بارنی‌ام برگرد

بیدارم و انگار دارم خواب می‌بینم
می‌خوابم و این خانه را بیتاب می‌بینم

 

[Deleted]

تا راهی رفتن شدم حسرت به دوشم کرد
ای حسرت شب‌های بارنی‌ام برگرد

بیدارم و انگار دارم خواب می‌بینم
می‌خوابم و این خانه را بیتاب می‌بینم

تو که از جنس نماندن بودی
پس چرا سنگ زدی برکه‌ی آرام مرا؟

 

[Deleted]

تو که از جنس نماندن بودی
پس چرا سنگ زدی برکه‌ی آرام مرا؟

تو مرا آزردی...
که خودم کوچ کنم از شهرت،
تو خیالت راحت!
می‌روم از قلبت،
می‌شوم دورترین خاطره در شب‌هایت
تو به من می‌خندی!
و به خود می‌گویی: باز می‌آید و می‌سوزد از این عشق ولی...
برنمی‌گردم، نه!
می‌روم آنجا که دلی بهر دلی تب دارد...
عشق زیباست و حرمت دارد...

 

[m.sina]

تو مرا آزردی...
که خودم کوچ کنم از شهرت،
تو خیالت راحت!
می‌روم از قلبت،
می‌شوم دورترین خاطره در شب‌هایت
تو به من می‌خندی!
و به خود می‌گویی: باز می‌آید و می‌سوزد از این عشق ولی...
برنمی‌گردم، نه!
می‌روم آنجا که دلی بهر دلی تب دارد...
عشق زیباست و حرمت دارد...

تو را حق می‌دهم ای غم که دست از من نمی‌داری
که با کمتر کسی این‌سان دل غم‌پروری دیدی

مرا ای باغبانِ دل اگر سوزی سزاوارم
که در گلشن نهال خشک بی برگ و بری دیدی

 

[Tara Motlagh]

تو را حق می‌دهم ای غم که دست از من نمی‌داری
که با کمتر کسی این‌سان دل غم‌پروری دیدی

مرا ای باغبانِ دل اگر سوزی سزاوارم
که در گلشن نهال خشک بی برگ و بری دیدی

تا ابد دور تو می‌گردم‌، بسوزان عشق کن‌
ای که شاعر سوختی‌، پروانه می‌خواهی چه کار؟

مُردم از بس شهر را گشتم یکی عاقل نبود
راستی تو این همه دیوانه می‌خواهی چه کار؟

 

[m.sina]

تا ابد دور تو می‌گردم‌، بسوزان عشق کن‌
ای که شاعر سوختی‌، پروانه می‌خواهی چه کار؟

مُردم از بس شهر را گشتم یکی عاقل نبود
راستی تو این همه دیوانه می‌خواهی چه کار؟

تا نگردیده است عادت، نشأه می بخشد ش*ر..اب
گر به امید جنون از نو شوم عاقل بجاست

تا شکاری هست، در پرواز باشد چشم دام
نیست زلف یار را آرام تا یک دل بجاست

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[FakhTeh]

تا نگردیده است عادت، نشأه می بخشد ش*ر..اب
گر به امید جنون از نو شوم عاقل بجاست

تا شکاری هست، در پرواز باشد چشم دام
نیست زلف یار را آرام تا یک دل بجاست

من بی تو دمی قرار نتوانم کرد
احسان ترا شمار نتوانم کرد

 

[Tara Motlagh]

من بی تو دمی قرار نتوانم کرد
احسان ترا شمار نتوانم کرد

تب و تابی ست در موسیقی آب
کجا پنهان شده‌ست این روح بی‌تاب
فرازش شوق هستی، شور پرواز
فرودش غم، سکوتش مرگ ومرداب

 

[m.sina]

تب و تابی ست در موسیقی آب
کجا پنهان شده‌ست این روح بی‌تاب
فرازش شوق هستی، شور پرواز
فرودش غم، سکوتش مرگ ومرداب

تا در تو نظر کردم رسوای جهان گشتم
آری همه رسوایی اول ز نظر خیزد

گفتی چو منی بگزین تا من برهم از تو
آری چو تو بگزینم گر چون تو دگر خیزد

 

[Tara Motlagh]

تا در تو نظر کردم رسوای جهان گشتم
آری همه رسوایی اول ز نظر خیزد

گفتی چو منی بگزین تا من برهم از تو
آری چو تو بگزینم گر چون تو دگر خیزد

تو را هر شب درون خواب می‌بینم
تمام دسته‌های نرگس دی‌ماه را در راه می‌چینم
و وقتی از میان کوچه می‌آیی
و وقتی قامتت را در زلال اشک می‌بینم
به خود آرام می‌گویم:
دوباره خواب می‌بینم!