برگزیده رمان ئاوان | مسیحه.چ کاربر انجمن یک رمان

masihe.ch · 9/9/24

- چیه؟
فراز بر پشتی مبل تکیه زد و دستش را چون ستون بر کنار نشیمن خالی مبل نشاند.
- یه وکالت‌نامه برای انجام کارها!
ئاوان پوزخندی کنج لب گذاشت و با چشمانش تیر روانه‌اش کرد.
- نیازی نمی‌بینم بخوام دوباره زندگیمو بسپرم دست کسی!
حرفش طعنه داشت بر شبیرخانی‌که با وکالتنامه‌ در دستش، اختیار پدر شد برای ازدواجش با فراز و هم اختیار و حق شوهر برای ممنوع‌الخروج کردنش. فراز چون شیر زخمی دندان بر هم ساید و به سمت ئاوان که روبه‌رویش جا گرفته بود، خم شد. دهان باز کرد تا نعره کشد و ناگفته‌ای که میان‌شان تاب می‌خورد بیرون ریزد، اما کف دست عرفان مانعی شد به بلندای کوه.
- هی هی بچه‌ها...یه لحظه!
عرفان که ناخواسته مابین این دو شیر زخمی جا گیر بود، سرش را به سمت ئاوان چرخاند او نیز با چشمانش...

masihe.ch · 9/9/24

***
گذشته
گریه‌اش تمامی نداشت، دستمال‌ها میان پنجه‌اش کوچک شده بود و بینی قلمی و خوش تراشش قرمز چشمان قهوه‌ایش عجیب سوزناک گلاره بر روی سنگ مرده شور خانه شسته می‌شود و کسی نبود تا دست به زیر بازویش گیرد و زانوان تا شده‌اش چون آوار بر زمین فرو نریزد. چشمش تار می‌دید اما فرق شکافته گلاره دلش را آشوب می‌کرد صدای زجه دانیار از پشت درهای بسته دلش را ریش می‌کرد و گریه پیرمرد کمر خمیده کنارش تیشه بر قلب لرزانش میزد. تیشه به ریشه کوه‌اش خورده بود و خود را در بالای ویرانه سرا می‌دید. لعنت بر جشن قبولی در دانشگاه‌اش که گلاره را به مرگ رساند و کمر او را خم کرد و دانیار را بی‌مادر. هیچ ندید از سنگی که بر روی جسد گلاره گذاشتند و دانیار هوار می‌کشید و التماس می‌کرد بر بیرون آوردن دردانه...

masihe.ch · 9/9/24

- کی میری؟
دانیار نفسی گرفت و نگاهش را به ئاوان مستاصل داد.
- تا آخر ماه هستم.
روزها از دستش در رفته بود آخر ماه را نمی‌دانست چند روز مانده؟!
- خودتو جمع و جور کن شنبه بریم برای کارای ثبت نامت!
- نمیرم!
خیز برداشت برای بلند شدن و روی پاهای بی‌جانش ایستادن، اما با حرف ئاوان دوباره نشست، با تعجب پرسید.
- نمیری؟!
دخترک سر بالا انداخت و بی‌توجه به نگاهای خیره دانیار و نفس‌های تندش به گوشه قالی تا شده گوشه خانه نگریست.
- منو نگاه کن ببینم...!
ئاوان سر نچرخاند چون از چشمان خشمگینش می‌ترسید. این بار می‌دانست عشق درونش خانه نکرده.
- مگه با تو نیستم!
دست به زیر چانه استخوانی دخترک گرفت و به سمت خود کشاند.
- جرأت داری تو چشمام نگاه کن و بگو نمیرم...!
لب به زیر...

masihe.ch · 10/9/24

این اول ماجرا برای تغییر زندگی ئاوان بود. شبیرخان خواب‌های دیگری برایش داشت، بی‌آنکه ئاوان بداند و از انجامش راضی باشد. روزی که دانیار بر بالینش آمد و از او بابت رفتنش خداحافظی کند، سر از زیر پتو بیرون نیاورد و هق هق گریه‌اش تنها صدایی بود که در اتاق پیچید بعد از دو ماه که از مرگ گلاره می‌گذشت چشمه اشکش تازه جوشیده بود و از روزنه چشمانش بیرون می‌ریخت. دانیار از زیر پتو نصیحت کرد، از خوردن به موقع داروهایش گفت و از همراه بودن با دکتر وثوق که در نبود دانیار برای درمان پیشش می‌رفت و حال بد این روزهایش بی او خوب نمی‌شود. در آخر سرش را از زیر پتو بوسید و چمدان به دست راهی کشوری شد که اسمش هم برای ئاوان ترسناک بود. دانیار یک سالی بود که فوق تخصصش را درآلمان می‌گذراند و گلاره و...

masihe.ch · 16/9/24

خوبه‌ای گفت و سراغ چمدان جا مانده در فرودگاه را گرفت. چمدانی که دیروز صاحبش در ایران بود و خودش در فرودگاه استانبول جا خوش کرده بود.
- صندوق عقب!
چمدان در میان دستان فراز باز شد و دست بین لباس‌های مرتب و تمیزش چرخاند و از بین‌شان شلوار و تیشرتی برداشت و دوباره در آن را بست. سویچ ماشین میان دستان عرفان به سمتش گرفته شد.
- این ماشین باشه پیشت... برات یه گوشیم گرفتم با سیم کارت تو داشبورد!
فراز سری تکان داد.
- خودت با چی میری؟
- این همه ماشین! نگران من نباش، فقط حواست به اون پرنسس شبیرخان باشه که بلایی سرش بیاد کارت با کرام الکاتبین!
پوزخندی زدو بر شانه فراز کوبید.
- فعلاً!
کت کتان زغالیش را از صندلی عقب برداشت و به روی تیشرت مشکی‌اش پوشاند. در این هوای بهاری با وجود نم باران...

masihe.ch · 16/9/24

برای اولین بار می‌دیدش پسرک قد بلند که چشمان طوسی‌اش عجیب آشنا میزد. رو پوش سفیدش شانه‌های پهنش را پوشانده بود و دستش جلوی تن خمیده شبیرخان انتظار همراهی داشت. هنوز نگاه عجیبی که مرد جوان به او انداخت در ذهنش بالا و پایین می‌شد، نگاهش همراه با گرمی و محبت بود، یک آشنای قدیمی و خاک خورده در روزگار. سر پایین انداخت وبه سرامیک‌های سنگ نمای کف چشم دوخت، بعد از بردن ئاوان از بیمارستان سنندج و صدای گریه هر روزه ماه بانو ماه‌ها بود از او خبر نداشت و این بار با اصرار و التماس شبیرخان را راضی کرد تا او را برای دیدن ئاوان آورد. قبل از سفر و راهی شدن‌شان شبیرخان قولی مردانه از او گرفت چون قبل، دیده و شنیده‌هایش را از این سفر ندیده و نشنیده گیرد و چون رازی دیگر در سینه نگه دارد، مثل...

masihe.ch · 16/9/24

***
حال

با همان سیاه دانه‌های لغزان در دریای خون نگاهش کرد. عرفان با یک پرس‌وجو توانسته بود کمی خیالش را بابت راست و دروغ حرف‌های ئاوان راحت کند، زیر لب بر بالین دخترک خوابیده نجواکرد.
- درستش می‌کنیم... باشه!؟
آه‌ای کشید، احتمال خودکشی که دکتر در سرش انداخت، خواب و خوراکش را با خود به یغما برده بود. دلش برای چشمان باز دخترک له له میزد، تمام شب دست در دست ئاوان بیدار بود و گذشته را تیتر وار دوره کرد و صورت رنگ پریده‌اش را کاوید. ابروان تتو نشسته‌اش رنگ باخته بود و ورم چشمانش آن گوی‌های سوخته را پنهان و لب‌هایش از ساکشن‌های معده‌اش زخم و کبود میزد. انگشت بر روی پوست برآمده...

masihe.ch · 19/9/24

فراز بهتر می‌دانست که شبیرخان از رفتن ئاوان ترسید. همان زمانی که باد به گوشش رساند ئاوان زمین مهریه صیغه‌اش را فروخته. پا پی شد و فهمید قصدش رفتن از این خاک است و پناهنده کشور بیگانه شدن. نه درسی در کار است نه عشقی نافرجام، دلیل این غربت نشینی ایست و فرار از همه.
فراز اگر آن ور بود چون موم در دست شبیرخان ورز می‌خورد و دست راست کارهایش بود. پسرک صادرات اسبان اصیل را به کشورهای عربی جفت و جور می‌کرد. گرچه شبیرخان مخالف شغل اصلی پررنگ و لعاب پسرک بود اما دستش هنوز شانه‌های پیرمرد را گرم می‌کرد. رفتن ئاوان یعنی بریدن از همه چیز او این را نمی‌خواست با او دنیا می‌ساخت اگر همدلش می‌شد.
ئاوان بعد از آن صیغه‌نامه نه با دانیار حرف زد نه روی خوش به شبیر خان نشان داد. پیرمرد از بی‌محلی...

masihe.ch · 26/9/24

به لقمه اشاره زد.
- همین لقمه هم با اصول زن داری من تناقض داره...چه کنم که دل رحمی کار دستم داده!
لقمه را میان پنجه قفل شده ئاوان چپاند و دکمه کنار دسته تخت را فشردو سر ئاوان را کمی بالا کشاند.
- بخور تا پرده گوشات واشِه و کل ماجرا رو برات تعریف کنم. می‌دونی که من یه بار بیشتر هر چیزی رو تعریف نمی‌کنم حالا میل خودته...!
ئاوان لقمه را با حرص روانه دهان کرد و فراز نی بالا آمده از لیوان چای یخ کرده را به لبان خشکه‌ زده‌اش نزدیک کرد.
- دو قلپ بخور چرخ دنده فکتم نرم شه! صدای ترق ترقش رو مخه!
ئاوان با چشم قره سر چرخاند، چرا ندیده بود بازوهای بیرون زده از تیشرت سورمه‌ای فراز را. پسرک تا توانسته بود همراه روی بی‌حیایش، لباس با خود بار کرده بود. دوباره نان تکه...

masihe.ch · 26/9/24

- عوضش پزشک حاذقیه شانس آوردید دیروز ایشون پزشک کشیک بودن وگرنه با وضعیتی که خانومتون داشتن و فشار پایینشون زبونم لال با پای خودش بیرون نمی‌رفت!
فراز از حقیقتی که پرستار به یادش آورد سر پایین انداخت و به سمت پنجره قدم برداشت اگر یک درصد حرف پرستار درست از آب در می‌آمد ئاوان از دست رفته بود و عذاب وجدانش تا آخر عمر می‌سوزاندش. زیر بازوی ئاوان را گرفت و جسم بی‌جانش بر نیم تنه استوارش سایه انداخت. لباسان کثیف ئاوان بوی بدی را به مشامش می‌رساند و خاطرات شب قبل را برایش زنده می‌کرد. بینی‌اش چین خورد و خدا را بابت نفس‌های خسته دخترک که کنار گوشش می‌شنید، شکر کرد. ئاوان را کنار پله‌ها نشاند و به سمت ماشین قدم تند کرد. صندلی شاگرد که حالا ئاوان را بر آن نشانده بود کمی خم کرد تا درد...

برگزیده رمان ئاوان | مسیحه.چ کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

masihe.ch

امضا : masihe.ch

masihe.ch

امضا : masihe.ch

masihe.ch

امضا : masihe.ch

masihe.ch

امضا : masihe.ch

masihe.ch

امضا : masihe.ch

masihe.ch

امضا : masihe.ch

masihe.ch

امضا : masihe.ch

masihe.ch

امضا : masihe.ch

masihe.ch

امضا : masihe.ch

masihe.ch

امضا : masihe.ch

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 8)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 0, کاربر: 0, مهمان: 0)