مشاعره مشاعره با اشعار شمس تبریزی

[Tahmine Arjmand]

«در این تاپیک اشعار شمس تبریزی قرار گرفته می‌شود»


دوست همان بِه که بلاکش بُوَد
عود همان بِه که در آتش بُوَد

 

[m.sina]

«در این تاپیک اشعار شمس تبریزی قرار گرفته می‌شود»


دوست همان بِه که بلاکش بُوَد
عود همان بِه که در آتش بُوَد

دی میان عاشقان ساقی و مطرب میر بود
در هم افتادیم زیرا زور گیراگیر بود

عقل باتدبیر آمد در میان جوش ما
در چنان آتش چه جای عقل یا تدبیر بود

 

[Tahmine Arjmand]

دلنوازان نازنازان در ره اند

گلعذاران از گلستان مي رسند



اندک اندک زين جهان هست و نيست

نيستان رفتند و هستان مي رسند

 

[m.sina]

دلنوازان نازنازان در ره اند

گلعذاران از گلستان مي رسند



اندک اندک زين جهان هست و نيست

نيستان رفتند و هستان مي رسند

دوست همان به که بلاکش بود
عود همان به که در آتش بود

جام جفا باشد دشوارخوار
چون ز کف دوست بود خوش بود

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

در خرابات بقا اندر سماع گوش جان
ترک تکرار حروف ابجد و حطی کنید

از ش*ر..اب صرف باقی کاسه سر پر کنید
فرش عقل و عاقلی از بهر لله طی کنید

از صفات باخودی بیرون شوید ای عاشقان
خویشتن را محو دیدار جمال حی کنید

با شه تبریز شمس الدین خداوند شهان
جان فدا دارید و تن قربان ز بهر وی کنید

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

در خرابات بقا اندر سماع گوش جان
ترک تکرار حروف ابجد و حطی کنید

از ش*ر..اب صرف باقی کاسه سر پر کنید
فرش عقل و عاقلی از بهر لله طی کنید

از صفات باخودی بیرون شوید ای عاشقان
خویشتن را محو دیدار جمال حی کنید

با شه تبریز شمس الدین خداوند شهان
جان فدا دارید و تن قربان ز بهر وی کنید

دیدم در خواب ساقیِ زیبا را
بر دست گرفته ساغرصهبا را

گفتم به خیالش که غلام اوئی
شاید که به جای خواجه باشی ما را

 

[Altinay*]

دیدم در خواب ساقیِ زیبا را
بر دست گرفته ساغرصهبا را

گفتم به خیالش که غلام اوئی
شاید که به جای خواجه باشی ما را

ای اشک آهسته بریز که غم زیاد است
ای شمع آهسته بسوز که شب دراز است

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست
ما تجربه کردیم کسی یارِ کسی نیست

 

[m.sina]

ای اشک آهسته بریز که غم زیاد است
ای شمع آهسته بسوز که شب دراز است

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست
ما تجربه کردیم کسی یارِ کسی نیست

تا حاصل دردم سبب درمان گشت
پستیم بلندی شد و کفر ایمان گشت

جان و دل و تن حجاب ره بود کنون
تن دل شد و دل جان شد و جان جانان گشت

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تا حاصل دردم سبب درمان گشت
پستیم بلندی شد و کفر ایمان گشت

جان و دل و تن حجاب ره بود کنون
تن دل شد و دل جان شد و جان جانان گشت

تا که فلک زيرِ تو مفرش بُوَد

رقص‌کنان گوی اگر چه ز زخم

در غم و در کوب و کشاکش بُوَد

سابقِ ميدان بُوَد او لاجَرَم

قبله‌ی هر فارسِ مه وش بُوَد

 

[m.sina]

تا که فلک زيرِ تو مفرش بُوَد

رقص‌کنان گوی اگر چه ز زخم

در غم و در کوب و کشاکش بُوَد

سابقِ ميدان بُوَد او لاجَرَم

قبله‌ی هر فارسِ مه وش بُوَد

دلبر و یار من تویی رونق کار من تویی
باغ و بهار من تویی بهر تو بود بود من

خواب شبم ربوده‌ای مونس من تو بوده‌ای
درد توام نموده‌ای غیر تو نیست سود من