کامل شده مجموعه شعر زاده دردم | zeynolabedin کاربر انجمن یک رمان

[شرور]

گذشت عمرم و من از زندگی بیزارم
دل به تنگ آمده از این احوال ندارم
گله نیست ز کسی هرچند تنها ماندم
نیا و اشک نریز بیخود بر سر مزارم

 

[شرور]

بچه ای کوچک در چهار راه طلب نان میکند
دست کوچکش رادراز سوی این و آن میکند
هر چند کودک است اما دلی بزرگ دارد او
درد دارد خودش اما چاره درد دگران میکند

 

[شرور]

شهر به شهر گشتم تا بیابم از تو نشانی
غافل بودم و فکر میکردم پیشم میمانی
هر چه خواستی فراهم کردم برایت اما
رفتی و فهمیدم همونی هستی و همانی
برای خود اسم و رسمی داری اما گدایی
هرچند که از نسل خان زاده ها و خانی
گر برسد روزگار تلخ و سختیها میدانم
که میفروشی رفیق خود را به تکه نانی

 

[شرور]

دینم اسلام و فرزند ایرانم من
دوستار محمدم و مسلمانم من
در روز خوانم هفده رکعت نماز
در قیامت مشهور با قرانم من
بر ره دین خود همچون کوهم
به پای دین ایستاده باجانم من

 

[شرور]

شکستی دلم و قلبم شد پاره پاره
تنهایم و غم توی دلم کرده خانه
اشک میریزم همچو باران بهاری
دردم را پیش خدا هم نیست چاره
خواستم محبت کنم برا یکی اما
کباب شدم و از بهرش گشتم آواره
خلوتی میخواهم تا از درد بگریم
گریه کردن واقعا مرد و زن نداره
گریه دوای درد هر چی دل تنگه
غم دارم و دلتنگیم از بیمهری یاره

 

[شرور]

دلم گرفته طوریکه از دنیا سیرم من
سن کمی دارم اما انگار که پیرم من
ترک دنیا کردم تا شاید فرجی باشد
دنیا اما ترکم نکرد و گفت گیرم من
تلاش کردم تا بگریزم از سرنوشت
زنجیر زد به پایم و الان اسیرم من
زندگی چنان دربر گرفته وجودم را
آرزو میکنم هر چه زودتر بمیرم من

 

[شرور]

توبه کن گنهکار که توبه پذیر است خدا
آب روان و گوارا در دل کویر است خدا
تشنه مانده در ظلمات را نجات است او
بر احوال عالم قادر و قدیر است خدا

ذکر بر دهان محمد امین است خدا
راه کاری بر درد ام البنین است خدا
بسپار وجود نا چیز خود در دستش
خالق کل آسمان و زمین است خدا

 

[شرور]

عجب حس خوشی دارد عاشق خدا شدن
به خدا دل بستن و از خلق او جدا شدن
دل کندن از زمین و هرچه زمینی هست
پیاده از قایق دل و سوار کشتی یکتا شدن

 

[شرور]

تویی که از محنت دیگران بی غمی
ادعا داری که نامت را نهند آدمی
دورو برت را خوب نگاه کن تا
حساب کار بیاید دستت کم کمی
تا بدانی از پر ادعا بودن چیزی تورا
گیر نمی آید جز دوری و دشمنی

 

[شرور]

این منم تنهاترین سردار دل
گیر کرده ام و با سر افتاده در گل
این منم آنکه ز بی مهری خود
خطا کرده و ساخته بر خود مشکل
این منم آن عابد خوب گذشته
کز دین خود حالا شده سخت غافل
این منم غمخوار قلبهای بیمار
غمها خورده ام تلخ و تندتر از فلفل
این منم داغدار آن روزهایی که
برای خود داشته ام زندگی خوشگل
این منم تارک اکنون این دنیا
دعایم کنید بمیرم و دنیا کند مرا ول