مشاعره مشاعره مشروط (واژگان)

[ELMIRA.MORADI]

تا کی در انتظار تو ای آرزوی جان
اشک از دو دیده ریزم و آه از جگر کشم

رخسار

رنگ از گل رخسار تو گیرد گل خود روی

مشک از سر زلفین تو دریوزه کند بوی

شمشاد ز قدّت به خم، ای سرو دل آرا

خورشید ز رویت دژم، ای ماه سخن گوی


با واژه«غربت» لطفا

 

[m.sina]

ای در دل من میل و تمنا همه تو

وندر سر من مایه سودا همه تو

هرچند به روزگار در می‌نگرم

امروز همه تویی و فردا همه تو


با واژه «اشک» لطفا

ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در شود
وین رازسر به مهر به عالم سمر شود

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود

 

[ELMIRA.MORADI]

همین امروز

می دانم …

به غربت خودم می خندم

که در این دیار

دل می بندم

به تو



واژه «پناه» لطفا

 

[Tara Motlagh]

ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم
از بد حادثه این جا به پناه آمده‌ایم

ره رو منزل عشقیم و ز سرحد عدم
تا به اقلیم وجود این همه راه آمده‌ایم

نجوا

 

[ELMIRA.MORADI]

ما بدین در نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم
از بد حادثه این جا به پناه آمده‌ایم

ره رو منزل عشقیم و ز سرحد عدم
تا به اقلیم وجود این همه راه آمده‌ایم

نجوا

شهر می خوابد به لالایی سکوت،

اختران نجوا کنان بر بام شب

نرم نرمک باده ی مهتاب را،

با واژه«گناه»

 

[Tara Motlagh]

شهر می خوابد به لالایی سکوت،

اختران نجوا کنان بر بام شب

نرم نرمک باده ی مهتاب را،

با واژه«گناه

در هجوم حملات هر نگاه
بدنی له شده در زیر گناه
خلوتی کو که به آن بگریزم
گوشه ای کو که در آن بنشینم

شرم

 

[ELMIRA.MORADI]

در هجوم حملات هر نگاه
بدنی له شده در زیر گناه
خلوتی کو که به آن بگریزم
گوشه ای کو که در آن بنشینم

شرم

سوختی در عرق شرم و حیا ای ساقی

دو سه جامی بکش از شرم برآ ای ساقی

از می و نقل به یک بوسه قناعت کردیم

رحم کن بر جگر تشنه ما ای ساقی

با واژه« صبر»

 

[Tara Motlagh]

سوختی در عرق شرم و حیا ای ساقی

دو سه جامی بکش از شرم برآ ای ساقی

از می و نقل به یک بوسه قناعت کردیم

رحم کن بر جگر تشنه ما ای ساقی

با واژه« صبر»

هنوز دیر نیست
هنوز صبر من
به قامت بلند آرزوست

عزیز همزبان
تو در کدام کهکشان نشسته‌ای

طلب

 

[m.sina]

هنوز دیر نیست
هنوز صبر من
به قامت بلند آرزوست

عزیز همزبان
تو در کدام کهکشان نشسته‌ای

طلب

دست از طلب ندارم تا کامِ من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر
کز آتش درونم دود از کفن برآید

موج لطفا

 

[Tara Motlagh]

دست از طلب ندارم تا کامِ من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید

بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر
کز آتش درونم دود از کفن برآید

موج لطفا

لب دریا، نسیم و آب و آهنگ
شکسته ناله‌های موج بر سنگ.
مگر دریا دلی داند که ما را
چه توفان ها‌ست در این سینه تنگ
تب و تابی ست در موسیقی آب
کجا پنهان شده‌ست این روح بی‌تاب

نور