روی سایت دلنوشته کاش | سامیار زاهد و ستاره حقیقت جو کاربر انجمن یک‌رمان

[سامیار زاهد]

به نام خالق زبان


دلنوشته:
کاش

نویسنده:
سامیار زاهد
ستاره حقیقت جو
ستاره حقیقت جو
"امیدوارم بتونی اینم بنویسی"

ویراستار: ..TaraɲΘm..

مقدمه:
زندگی‌مان پر شده از کاش‌های بی‌خود!
ای‌کاش‌هایی که اگر نبودند، همه‌چیز بهتر می‌شد.
اما هستند و در حال گند زدن به زندگی‌مان هستند!
ای‌کاش روزی این ای‌کاش‌ها از بین برود!
هه!
باز که همان شد.​

 

[سامیار زاهد]

کاش کمی از حس شیرین لبخندها و جانم گفتن‌ها و حتی اخم‌هایت را برای امروز نگه می‌داشتم!
امروزم با دیروزی که تو کنارم بودی تفاوت‌های بسیاری دارد
کاش باز بودی!
فقط بودنت را نمی‌گویم،
کاش مثل قبل بودی، و اِلا بودن خالی که به دردی نمی‌خورد!
ای‌کاش همه‌چیز مثل قبل بود!
من، تو، ما!
همه‌چیز
...​

 

[ستاره حقیقت جو]

کاش قدر بودنت را می‌دانستم!
قدر لبخندها، رفتارها و حتی بدعنقی‌هایت
کاش قدر می‌دانستم!
تو بودی و می‌شود گفت که تنها همدم بودی
تنها کسی که مرا رها نکرده بود
اما حالا،
خودم تو را از خودم راندم
اما این کار فقط و فقط به خاطر خودت بود
کاش می‌فهمیدی!
کاش!​

 

[ستاره حقیقت جو]

کاش این روزهای سخت بگذرد!
دلم برای روزهایی که بدون هیچ تردیدی به یکدیگر لبخند می‌زدیم، تنگ شده است.
کاش برگردی، اما نه به آن صورتی که بودی!
کاش فراموش کنی!
تمام آنچه که اتفاق افتاده بود را...
کاش تنفر پیدا کنی!
نسبت به هر چیزی که تو را نمی‌خواهد.​

 

[ستاره حقیقت جو]

من هنوز هر روز و هر روز به تو فکر می‌کنم
هر روز با یاد تو از خواب بیدار می‌شوم.
دوروغ چرا؟ دلم برایت تنگ شده است!
و اگر هزاران هزار بار نیز بگویم کم است!
خدایا دل‌تنگم، لطفاً کاری بکن
نمی‌خواهم در فضایی که خودم برای خودم درست کردم، نابود شوم.
دوست ندارم در چاهی که خودم کندم‌، گیر بیفتم
هیچ علاقه‌ای به مردن در آتش‌فشانی که خودم گرمش کردم ندارم
خدایا کمکم کن.​

 

[ستاره حقیقت جو]

کاش در زندگی‌ام درست و پا برجا باقی‌ می‌ماند!
کاش هیچ‌وقت رهایم نمی‌کرد!
کاش همیشه می‌ماند!
این کاش‌ها بدجوری خوره‌ی جانم شده است
قلبم با کاش کاش گفتن‌های مکرر، بهانه‌ات را می‌گیرد و تو نیستی و این بزرگ‌ترین درد است.
نمی‌دانم چگونه به قلبم حالی کنم که تو دیگر نیستی
تو مرا نخواستی
تو دیگر وجود نداری
قلبم‌ نمی‌فهمد و مادام بهانه‌ات را می‌گیرد
به اندازه یک دنیا دل‌تنگتم و کاش برگردی!
این حرف عقلم است، نه دلم...​

 

[ستاره حقیقت جو]

کاش امید می‌دادی برای ادامه زندگی به من!
اما تو به جای دادن امید به زندگی‌ام، زندگی‌ام را از من گرفتی تا مجبور به پرداخت چیزی به من نباشی.
زندگی‌ام را بردی، آن هم درست زمانی که بیشتر از هر روز دیگری محتاج دست‌وپا زدن در آن بودم
درست است زندگی خوبی نداشتم، اما خب برای خود زندگی داشتم!
زندگی که متعلق به من بود، فقط من
اما تو آن را از من گرفتی
کاش آن را به من برگردانی!
کاش!​

 

[ستاره حقیقت جو]

کاش دنیایمان کمی تغییر کند!
کاش انسان‌ها یاد بگیرند که وقتی به آن‌ها محبت می‌شود، همیشه به معنای خوب و رؤیایی بودن آن‌ها نیست؛ بلکه در بعضی از مواقع، نشان از حس خالصانه طرف مقابل است!
کاش انسان‎ها یاد بگیرند که کسانی که دوستشان دارند را نردبان برای بالا رفتن نکنند!
کاش انسان‎ها یاد بگیرند که دوست خوب کم پیدا می‎شود و باید دوست خوب را حفظ کرد، نه اینکه او را از خود دور کرد!
کاش یاد بگیرند!
و زمانی که یاد گرفتند، به دیگران بیاموزند
کاش... کاش.. کاش!
کاش به حرفم برسد!
ای‌کاش!​

 

[ستاره حقیقت جو]

کم‌کم دارد ذخایر متونی که از خودت برای من به جا گذاشتی کم می‌شود.
کم‌کم باید یاد بگیرم که روی پای‌ خودم بایستم و خودم برای خودم بنویسم.
کاش متن‌هایت تمام نشود!
و یا نه... کاش برگردی و دوباره در کنار من قلم به دست بگیری!
زمانی که تو نیستی، نمی‌دانم چه حکمتی است، اما دورم عجیب خالی‌ست.
کاش برگردی!
کاش هنوز یادت باشد بودنت را دوست دارم!​

 

[سامیار زاهد]

کاش می‌فهمید ، فهمیدنم آنقدرها هم سخت نیست!​