روی سایت دلنوشته برای قلبِ شکسته ام | Yegane کاربر انجمن یک رمان

[YGNeae]

گاهی وقتی گریه می‌کنم، حس می کنم این اشک ها از قلبم می‌آیند...
تصورم از قلبم چیست؟!
یک دری که بیست و چهار ساعته باز است و به هر کس و ناکسی اجازه ورود می دهد و بعد، طوری پشیمان می شود که انگار قرار است حال زندگی اش به پایان برسد...
اما چقدر جالب است که هرگز به پایان نمی‌رسد و طوری می‌تپد که انگار برای شکستن زاده شده است...!

​

 

[YGNeae]

بارها قصد داشتم به کسانی که با وجود من به خط پایان رسیده‌اند؛ به خط پایان بروم.
التماسشان کنم و بگویم: "من را هم ببرید! از بازتاب هایی که از من می‌شود نفرت دارم".
ولی همیشه تصور داشتم که بگویند: "جایی که ما می‌رویم، مکان مناسبی برای کسانی که سندروم قلب شکسته دارند نیست"
پس من ترسیدم، خود را پشت قلبم مخفی کردم و گذاشتم از روی قلبم رد شوند تا کمتر آسیب ببینم...
اما حال به این موجود نگاه می کنم...
فقط می‌توانم یک جعبه قلبی شکل ببینم که از وسط به دو نیم شده است...
رنگش هم دیگر نیست که بگویم قلب است... می‌دانید چرا قرمز نیست؟
چون، هرکس که وارد آن شد از رنگ های خوبی استفاده نکرد و با آن بد رفتار کرد...
حال، من مانده‌ام با این قلبِ شکسته...

فکر کردم نوشتن برای قلبم، از درد هایش...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.