مشاعره مشاعره با اشعار سهراب سپهری

[m.sina]

نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من

نه این دقایق خوشبو،که روی شاخه نارنج می‌شود خاموش
نه این صداقت حرفی
که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست
نه هیچ چیز
مرا از هجوم خالی اطراف نمی‌رهاند

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

نه این دقایق خوشبو،که روی شاخه نارنج می‌شود خاموش
نه این صداقت حرفی
که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست
نه هیچ چیز
مرا از هجوم خالی اطراف نمی‌رهاند

نه این دقایق خوشبو،که روی شاخه نارنج می‌شود خاموش
نه این صداقت حرفی
که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست
نه هیچ چیز
مرا از هجوم خالی اطراف نمی‌رهاند

در این تنهایی ،سایه نارونی تا ابدیت جاری است
به سراغ من اگر می آیید نرم وآهسته بیایید مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من

 

[فلورا.]

در این تنهایی ،سایه نارونی تا ابدیت جاری است
به سراغ من اگر می آیید نرم وآهسته بیایید مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من

نگاه مرد مسافر به روی زمین افتاد:
«چه سیب‌های قشنگی!
حیات نشئه تنهایی است.»
و میزبان پرسید:
قشنگ یعنی چه؟
– قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه اشکال
و عشق، تنها عشق ترا به گرمی یک سیب می‌کند مأنوس.
و عشق، تنها عشق

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تو مرا آزردی...
که خودم کوچ کنم از شهرت،
تو خیالت راحت
می روم از قلبت
می شوم دورترین خاطره در شبهایت
تو به من میخندی
وبه خود میگویی باز می آید و می سوزد از این عشق ولی...
بر نم گردم نه!
می روم آنجاذکه دلی بهر دلی تب دارد...
عشق زیباست وحرمت دارد

 

[اِللا لطیفــی]

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

هرکجا هستم، آسمان مال من است
پنجره،فکر،، هوا، عشق، زمین
مال من است
چه اهمیت دارد
گاه اگر میرویند
قارچ های غربت

 

[بَهآرنارنج]

هرکجا هستم، آسمان مال من است
پنجره،فکر،، هوا، عشق، زمین
مال من است
چه اهمیت دارد
گاه اگر میرویند
قارچ های غربت

تنهایی ما تا دشت طلا دامن کشید
آفتاب از چهره ما ترسید
دریافتیم و خنده زدیم
نهفتیم و سوختیم

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

تنهایی ما تا دشت طلا دامن کشید
آفتاب از چهره ما ترسید
دریافتیم و خنده زدیم
نهفتیم و سوختیم

زندگی رسم خوشایندی است
زندگی بال وپری دارد با وسعت مرگ
پرشی دارد اندازه عشق
زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت ازیاد من وتو برود

 

[فلورا.]

زندگی رسم خوشایندی است
زندگی بال وپری دارد با وسعت مرگ
پرشی دارد اندازه عشق
زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت ازیاد من وتو برود

در نمازم جریان دارد ماه ، جریان دارد طیف.

سنگ از پشت نمازم پیداست:

همه ذرات نمازم متبلور شده است.

من نمازم را وقتی می خوانم

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

در نمازم جریان دارد ماه ، جریان دارد طیف.

سنگ از پشت نمازم پیداست:

همه ذرات نمازم متبلور شده است.

من نمازم را وقتی می خوانم

من مسلمانم
قبله ام یک گل سرخ
جانمازن چشمه، مهرم نور
من وضو با تپش پنجره ها میگیرم
درنمازم جریان دارد ماه، جریان دارد طیف
سنگ از پشت نمازم پیداست
همه ذرات نمازم متبلور شده است
من نمازم را وقتی می خوانم
که اذانش را باد، گفته باد سر گلدسته سرو
من نمازم را پی تکبیره الا حرام علف می خوانم
پی قد قامت کاج