مشاعره مشاعره با اشعار سهراب سپهری

[Delaram*☆♡]

زندگـی فهم نفهمیدن‌ هاست
آسمان نور خدا عشق سعادت با ماست
در نبندیم به نور
در نبندیم به آرامش پرمهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است

تو مرا آزردی...
که خودم کوچ کنم از شهرت،
تو خیالت راحت
می روم از قلبت
می شوم دورترین خاطره در شبهایت
تو به من میخندی
وبه خود میگویی باز می آید و می سوزد از این عشق ولی...
بر نم گردم نه!
می روم آنجاذکه دلی بهر دلی تب دارد...
عشق زیباست وحرمت دارد

 

[m.sina]

تو مرا آزردی...
که خودم کوچ کنم از شهرت،
تو خیالت راحت
می روم از قلبت
می شوم دورترین خاطره در شبهایت
تو به من میخندی
وبه خود میگویی باز می آید و می سوزد از این عشق ولی...
بر نم گردم نه!
می روم آنجاذکه دلی بهر دلی تب دارد...
عشق زیباست وحرمت دارد

در انحنای سقف ایوان‌ها
در کودکی
درون شیشه‌های رنگی پنجره‌ها
میان لک‌های دیوارها
هر جا که چشمانم بیخودانه در پی چیزی ناشناس بود
شبیه این گل کاشی را دیدم
و هر بار رفتم بچینم
رویایم پرپر شد

 

[Delaram*☆♡]

در انحنای سقف ایوان‌ها
در کودکی
درون شیشه‌های رنگی پنجره‌ها
میان لک‌های دیوارها
هر جا که چشمانم بیخودانه در پی چیزی ناشناس بود
شبیه این گل کاشی را دیدم
و هر بار رفتم بچینم
رویایم پرپر شد

دنگ دنگ
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی در پی زنگ
زهر این فکر که این دم گذر است
می شود نقش به دیوار رگ هستی من
لحظه ها می گذرد
آنچه بگذشت، نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر
نتواند شد آغاز