مشاعره مشاعره با اشعار سهراب سپهری

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

زندگـی فهم نفهمیدن‌ هاست
آسمان نور خدا عشق سعادت با ماست
در نبندیم به نور
در نبندیم به آرامش پرمهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است

تو مرا آزردی...
که خودم کوچ کنم از شهرت،
تو خیالت راحت
می روم از قلبت
می شوم دورترین خاطره در شبهایت
تو به من میخندی
وبه خود میگویی باز می آید و می سوزد از این عشق ولی...
بر نم گردم نه!
می روم آنجاذکه دلی بهر دلی تب دارد...
عشق زیباست وحرمت دارد

 

[m.sina]

تو مرا آزردی...
که خودم کوچ کنم از شهرت،
تو خیالت راحت
می روم از قلبت
می شوم دورترین خاطره در شبهایت
تو به من میخندی
وبه خود میگویی باز می آید و می سوزد از این عشق ولی...
بر نم گردم نه!
می روم آنجاذکه دلی بهر دلی تب دارد...
عشق زیباست وحرمت دارد

در انحنای سقف ایوان‌ها
در کودکی
درون شیشه‌های رنگی پنجره‌ها
میان لک‌های دیوارها
هر جا که چشمانم بیخودانه در پی چیزی ناشناس بود
شبیه این گل کاشی را دیدم
و هر بار رفتم بچینم
رویایم پرپر شد

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

در انحنای سقف ایوان‌ها
در کودکی
درون شیشه‌های رنگی پنجره‌ها
میان لک‌های دیوارها
هر جا که چشمانم بیخودانه در پی چیزی ناشناس بود
شبیه این گل کاشی را دیدم
و هر بار رفتم بچینم
رویایم پرپر شد

دنگ دنگ
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی در پی زنگ
زهر این فکر که این دم گذر است
می شود نقش به دیوار رگ هستی من
لحظه ها می گذرد
آنچه بگذشت، نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر
نتواند شد آغاز

 

[m.sina]

دنگ دنگ
ساعت گیج زمان در شب عمر
می زند پی در پی زنگ
زهر این فکر که این دم گذر است
می شود نقش به دیوار رگ هستی من
لحظه ها می گذرد
آنچه بگذشت، نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر
نتواند شد آغاز

زندگی آوازی است که به جان ها جاری است
زندگی نغمه سازی است که در دست نوازشگر ما است
زندگی لبخندی است که نشسته به لبان من و تو
زندگی یک رویا است که تو امروز به آن می نگری
زندگی یک بازی است که تو هر لحظه به آن می خندی
زندگی خواب خوش کودک احساس من است

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

زندگی آوازی است که به جان ها جاری است
زندگی نغمه سازی است که در دست نوازشگر ما است
زندگی لبخندی است که نشسته به لبان من و تو
زندگی یک رویا است که تو امروز به آن می نگری
زندگی یک بازی است که تو هر لحظه به آن می خندی
زندگی خواب خوش کودک احساس من است

تلخی زندگی ما همچو شهد شیرین است
من و تو می دانیم
زندگی آغازی است که به پایان راهی است
زندگی آمدن و بودن و جاری شدن است
زندگی رفتن خاموش به یک تنهایی است
من و تو می دانیم
زندگی آمدن است
زندگی بود

 

[m.sina]

تلخی زندگی ما همچو شهد شیرین است
من و تو می دانیم
زندگی آغازی است که به پایان راهی است
زندگی آمدن و بودن و جاری شدن است
زندگی رفتن خاموش به یک تنهایی است
من و تو می دانیم
زندگی آمدن است
زندگی بود

دیری است بیشتر وقت خود را
در خانه می‌گذرانم
از برخوردهای با این و آن کاسته ام
اگر یاران مثل درخت بید خانه ما
کم حرف بودند
هر روز به دیدنشان می‌رفتم

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دیری است بیشتر وقت خود را
در خانه می‌گذرانم
از برخوردهای با این و آن کاسته ام
اگر یاران مثل درخت بید خانه ما
کم حرف بودند
هر روز به دیدنشان می‌رفتم

من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه، از پل، از رود، از موج
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست