مشاعره مشاعره با حرف ن

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

نتوان عشق فرزانه به افسانه فریفت
من به هیچ آیه و افسون دل ازو برنکنم

نه چراغی ست دل من که به بادی میرد
دم به دم تازه شود آتش عشق گهنم

نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت
پرده‌ی خلوت این غم‌کده بالا زد و رفت

 

[m.sina]

نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت
پرده‌ی خلوت این غم‌کده بالا زد و رفت

ندانم تا چه کارم اوفتادست
که جانی بی قرارم اوفتادست

چنان کاری که آن کس را نیفتاد
به یک ساعت هزارم اوفتادست

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

ندانم تا چه کارم اوفتادست
که جانی بی قرارم اوفتادست

چنان کاری که آن کس را نیفتاد
به یک ساعت هزارم اوفتادست

نور نورِچشم خود نور دلست
نور چشم از نور دلها حاصلست

 

[m.sina]

نور نورِچشم خود نور دلست
نور چشم از نور دلها حاصلست

نمی‌دانم که نی چون من چرا بسیار می‌نالد
دمادم می‌زند یارش، ز دست یار می‌نالد

نشسته بر ره بادست و بادش می‌زند هر دم
از آن رو زرد و بیمارست و چون بیمار می‌نالد

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

نمی‌دانم که نی چون من چرا بسیار می‌نالد
دمادم می‌زند یارش، ز دست یار می‌نالد

نشسته بر ره بادست و بادش می‌زند هر دم
از آن رو زرد و بیمارست و چون بیمار می‌نالد

نزنم نمک به زخمی که همیشگی است ، باری
که نه خسته ی نخستین نه خراب آخرینم

 

[m.sina]

نزنم نمک به زخمی که همیشگی است ، باری
که نه خسته ی نخستین نه خراب آخرینم

نه کار دل به کام و نه دلدار سازگار
خونین دلم ز طالع ناسازگار خویش

یکدم قرار نیست دلم را ز تاب عشق
در آتشم ز دست دل بی‌قرار خویش

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

نور نورِچشم خود نور دلست
نور چشم از نور دلها حاصلست

باز نور نور دل نور خداست
کو ز نور عقل و حس پاک و جداست

نیش دوست از نیش عقرب بدتر است
پس بزن عقرب که دردش کمتر است

 

[m.sina]

نیش دوست از نیش عقرب بدتر است
پس بزن عقرب که دردش کمتر است

نه من تنها گرفتارم به دام زلف زیبایی
که هر کس با دلارامی سری دارند و سودایی

قرین یار زیبا را چه پروای چمن باشد
هزاران سرو بستانی فدای سروبالایی

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

نه غزل نوشته بودم نه ترانه‌ای سرودم
که به حرمت سکوتم، تو به دیدنم بیائی

 

[m.sina]

نه غزل نوشته بودم نه ترانه‌ای سرودم
که به حرمت سکوتم، تو به دیدنم بیائی

نه مستحق عشقم و نه در خور هوس
بیگانه بهشتم و مردود آتشم

خاکسترست حاصل نشو و نمای من
بی عاقبت چو خرمن نابود آتشم