داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه روی پنجه‌های مرگ | نگین عظیمی فشی نویسنده افتخاری انجمن یک رمان

neginazimmifashi · 6/7/20

کد داستان: 125
ناظر: yekta.y
نام داستان: روی پنجه‌های مرگ
نویسنده:نگین عظیمی فشی
ژانر: #عاشقانه
خلاصه:
ساجده، دختر جوان رسول است که شباهت زیادی به مادرش دارد و این شباهت مسبب آزار و اذیت‌های بیشمار رسول نسبت به اوست!
در بحبوحه‌ی این کش مکش‌ها علی، قهرمان ساجده وارد داستان می‌شود و با کمک مادربزرگ ساجده او را از چنگال پدرش فراری می دهد. اما...

مهدیه احمدی · 6/7/20

"والقلم و مایسطرون"
نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن داستان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین **♡ تاپیک جامع مسائل مربوط به داستان‌کوتاه ♡**

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با داستان به لینک زیر مراجعه فرمایید!
♧♡ تاپیک جامع برای مسائل رمان نویسی ♧♡

برای انتخاب ژانرِ...

neginazimmifashi · 7/7/20

پاهای خسته و از جان افتاده‌ام را به خنکای حوض کوچک وسط حیاط می‌سپارم و دستانم را ستون تنم می‌کنم. زیرچشمی می‌بینم که ماهی‌های بازیگوش و سرخ رنگ بوسه‌های ریزی به انگشتان متورم‌ام می‌زنند و با سرعت نور فرار می‌کنند.
بی‌اراده لبخندی میزنم و چشم‌هایم را می‌بندم. بوی شمعدانی‌های خوش‌رنگ و لعاب مشامم را م**س.ت می‌کند و صدای ضعیف قناری همسا‌یه‌ی رو به رویی گوش‌هایم را.
- ساجده...ساجده
با چشم‌های بسته جواب می‌دهم
- بله بی‌بی؟
- بیا علی پشت خطه
نمی‌دانم با چه سرعتی از جایم می‌جهم و پله‌های ورودی را رد می‌کنم، فقط می‌دانم خودم را به گوشی قرمز رنگ کز کرده روی طاقچه می‌رسانم.
- سلام
و نفس‌نفس می‌زنم
- سلام به روی ماهت
قلبم پا تند می‌کند
- خوبی علی؟
صدایش مثل همیشه اسباب سور و سات در قلبم را به پا...

neginazimmifashi · 8/7/20

از گوشه‌ی پرده‌ی کنار رفته می‌بینم که سر حوض خم می‌شود مشتی آب روی صورت آفتاب سوخته‌اش می‌پاشد و جواب بی‌بی را می‌دهد.
چقدر تکیده به نظر می‌رسد، مثل این‌که روز به روز سختی‌های بیش‌تری را متحمل می‌شود.
- ساجده مادر برای آقات شربت بیار
نفس عمیقی می‌کشم و سمت در می‌روم. زیر لب سلام می‌دهم و او به تکان دادن سر اکتفا می‌کند. خدا را شکر می‌کنم که حال و احوالش خوش است و پاپیچم نمی‌شود.
تندتند برایش شربت خاکشیر درست می‌کنم و از آشپزخانه‌ی انتهای حیاط سینی به دست سمت خانه می‌آیم.
- حسین پسر خوبیه بی‌بی
- ببین رسول جان ساجده دلش با حسین نیست پسرم. الان دیگه زمونه عوض شده جوونا خودشون تصمیم می‌گیرن. رسول یه کم به دل این دختر دل بده گناه که نکرده
صدایش را بالا می‌برد
- عه بی‌بی تو لوسش کردی که زبون...

neginazimmifashi · 10/7/20

ساجده
روی پنجه‌هایم بالا می‌آیم و دو دور، در جا چرخ می‌زنم. حرف‌های بی‌بی در جمجمه‌ام می‌پیچد.
“اگه آقات بفهمه باز داری می‌رقصی می‌کشتت ساجده”
دستانم را از دو طرف در هوا باز می‌کنم و نوک پنجه چند قدمی عقب و جلو می‌روم.
“هنوز کبودی‌های دفعات قبل خوب نشده مادر، نکن”
یک پرش کوتاه انجام می‌دهم و باز دور خودم می‌چرخم.
“به خدا زنده‌ات نمی‌ذاره”
- ساجده؟
بیخیال رقص می‌شوم و سمت مربی می‌روم.
- بله مهشید جون؟
چشمکی می‌زند
- این عاشق سینه چاکت ول کن نیست، اومده جلو در
قلبم به شماره می‌افتد و گونه‌هایم گل می‌اندازد.
- برو دیگه چرا معطلی؟
به سرعت نور لباس عوض می‌کنم و بیرون می‌روم، چشم‌هایم برای دیدن‌اش له‌له می‌زنند! به محض دیدن‌اش لب‌هایم کش می‌آیند، تکیه‌اش را به ماشین داده و مشغول صحبت با...

neginazimmifashi · 12/7/20

علی
کمی صدای موسیقی بی کلامی را که در خشت به خشت دیوارهای اتاق همیشه تاریک‌ام نهادینه شده زیاد می‌کنم و مادر هم به تبعیت از من ولوم صدایش را بالا می‌برد.
- من نمی‌دونم اون دختره چی داره که افتادی دنبالش! انگار آسمون سوراخ شده این عتیقه افتاده پایین. آخه پسر من، تو لب تر کنی نصف دخترای این شهر میان کنیزیت اون‌وقت افتادی دنبال این چوب خشک؟!
کلافه دستم را در موهایم می‌کشم.
- مگه چی داره که بقیه ندارن علی؟! من نمی‌فهمم میخوای چه غلطی بکنی، معلوم نیست چه جادو و جنبلی به خورد تو داده که برای حرف منم پشیزی احترام قایل نیستی
غلتی می‌زنم و تصویر دلفریب ساجده را مرور می‌کنم.
- دختری که ته شهر زندگی می‌کنه چطور تو رو میشناسه؟! لابد یه شکرخوری کرده که دلت باهاشه
چشم های آسمانی رنگ، صورت استخوانی...

neginazimmifashi · 26/7/20

ساجده
فریاد بلندی می‌کشم و داخل حیاط می‌دوم
- آقا جون غلط کردم
بی‌بی با زانوهای کم جانش دنبال پدر می‌دود و با انگشتان مبتلا به ارتروزش پیراهن او را می‌کشد.
-رسول ولش کن بچه‌ام رو
-می‌کشم این پدرسوخته رو، بلایی سرش می‌آرم که مرغای آسمون به حالش زار بزنن
تمام استخوان‌هایم می‌لرزند و سیستم سمپاتیک و پارا سمپاتیک بدنم در جدالی سخت فرو می‌روند
- مگه تو دین و ایمون نداری؟! خاک بر سر من با این بچه تربیت کردنم
پدر پیراهنش را از بین دست ناتوان بی‌بی بیرون می‌کشد
- سرت رو می‌ذارم لب حوض می‌برم مادر سگ
اشک راهش را روی صورتم باز می‌کند و زلزله‌ای با ریشترهای ناشناخته به جان زانوهایم می‌افتد!
-چرا مادرش رو فحش میدی؟! رسول به خدا شیرم رو حلالت نمی‌کنم بس کن این کارات رو
پدر کمربندش را باز می‌کند و با...

neginazimmifashi · 19/8/20

- بیا لباست رو عوض کنم مادر.
دستش را دور کمرم حلقه می‌کند و من به این می‌اندیشم که حتما مادر به خاطر همین سختی‌ها و اخلاق ناجور پدر از او جدا شد!
لابد به خاطر نجات جانش، حضانت ساجده‌ی هشت ساله را به رسول داد و رفت!
***
علی
آخرین پرونده را امضا می‌زنم و با عجله مثل مرغی که از قفس می‌جهد از شرکت فرار می‌کنم.
شب گذشته سارا، همسایه‌ی دیوار به دیوار ساجده و البته دوست قدیمی‌اش پیام داده که پدر ساجده او را زیر مشت و لگد گرفته، آن هم برای مرتبه‌ی هزارم!
قلبم مثل سیر و سرکه می‌جوشد و اعصابم مثل خانه‌ای است که هر لحظه به ویران شدن نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود.
چه‌طور یک پدر می‌تواند تا این حد قسی‌القلب باشد؟! چه‌طور می‌تواند فرزندش را کتک بزند؟!
پایم را روی پدال گاز فشار می‌دهم و در نهایت سرعت سمت...

neginazimmifashi · 26/9/20

- ساجده کجاست؟
با دست به خانه اشاره می‌کند.
- قرص و دوا خورده خوابیده، بچه‌ام از جون افتاده
هوا را با صدا از مجرای بینی‌ام بیرون می‌دهم و با لحنی مالامال از تضرع رو به بی‌بی می‌گویم:
- بی‌بی تو رو به خدا قسم یه کاری بکن نه به خاطر من، به خاطر ساجده... به والله که اگه چیزیش بشه من یکی ولش نمی‌کنم.
روی تخت چوبی و قدیمی کنار حیاط می‌نشیند و سر تکان می‌دهد، کاش ذره‌ای شهامت به خرج دهد تا من ساجده را از چنگال مردی که هیچ شباهتی به پدرها ندارد نجات دهم.
نگاهی به پنجره‌های بسته‌ی خانه می‌ا‌ندازم و با یاسی که در سینه‌ام چنگ می‌زند زیر لب خداحافظی می‌کنم و ماتم‌کده را ترک می‌کنم. نیاز به هوا دارم و حیاط کوچک این خانه برایم کافی نیست.
***
ساجده
از گوشه‌ی پنجره می‌بینم که با سری افکنده می‌رود و در...

neginazimmifashi · 29/9/20

علی
هنوز چشم‌هایم گرم نشده که با صدای زنگ موبایلم چشم باز می‌کنم. ساعت سه بامداد است و شماره، شماره‌ی خانه‌ی ساجده است. نکند حالش خراب شده باشد؟! بدون فوت وقت جواب می‌دهم.
- جانم ساجده؟
قلبم با شتاب می‌کوبد و خون در رگ‌هایم به اغما می‌رود.
- منم مادر.
تا جایی که ممکن است صدایش را پایین آورده و لرزش زیادی در کلمات‌اش هویداست.
- بی‌بی!
نمی‌دانم چه بگویم! این وقت و ساعت بی‌بی با من چه کاری دارد؟!
- علی بیا دست ساجده رو بگیر و ببر.
چشم‌هایم سه متر از جایشان فاصله می‌گیرند و به سلامت گوش‌هایم شک می‌کنم.
- چی میگی بی‌بی؟!
- بیا ساجده رو ببر. من از قرص خواب خودم ریختم تو چای رسول ازش انگشت گرفتم بیا بچم رو ببر... بیا نجاتش بده!
روی تخت می‌نشینم و متعجب می‌گویم:
- بی‌بی مطمئنید؟
- آره مادر فقط...

داستان کوتاه در حال تایپ داستان کوتاه روی پنجه‌های مرگ | نگین عظیمی فشی نویسنده افتخاری انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

neginazimmifashi

امضا : neginazimmifashi

مهدیه احمدی

امضا : مهدیه احمدی

neginazimmifashi

امضا : neginazimmifashi

neginazimmifashi

امضا : neginazimmifashi

neginazimmifashi

امضا : neginazimmifashi

neginazimmifashi

امضا : neginazimmifashi

neginazimmifashi

امضا : neginazimmifashi

neginazimmifashi

امضا : neginazimmifashi

neginazimmifashi

امضا : neginazimmifashi

neginazimmifashi

امضا : neginazimmifashi

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 0)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)