مشاعره مشاعره با اشعار سعدی

[فلورا.]

من همان روزی که روی تو بدیدم گفتم
هیچ شک نیست که از روی چنین ناز اید
هر چه در صورت عقل اید و در وهم و قیاس
ان که محبوب من است از همه ممتاز اید

• در آن ساعت كه خواهن اين و آن مُرد
  نخواهند از جهان بيش از كفن برد
• در آن نفس كه بميرم در آرزوي تو باشم
  بدان اميد دهم جان كه خاك كوي تو باشم!

 

[m.sina]

• در آن ساعت كه خواهن اين و آن مُرد
  نخواهند از جهان بيش از كفن برد
• در آن نفس كه بميرم در آرزوي تو باشم
  بدان اميد دهم جان كه خاك كوي تو باشم!

من بی‌مایه که باشم که خریدار تو باشم
حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم

تو مگر سایه لطفی به سر وقت من آری
که من آن مایه ندارم که به مقدار تو باشم

 

[فلورا.]

من بی‌مایه که باشم که خریدار تو باشم
حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم

تو مگر سایه لطفی به سر وقت من آری
که من آن مایه ندارم که به مقدار تو باشم

من در این جای همین صورت بیجانم و بس

دلم آنجاست که آن دلبر عیار آنجاست!

 

[Aydindot]

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا
سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

 

[m.sina]

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا
سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

سعدی(3)

آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست پنداشت که مهلتی و تأخیری هست گو میخ مزن که خیمه می‌باید کند گو رخت منه که بار می‌باید بست

 

[فلورا.]

سعدی(3)

​

آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست پنداشت که مهلتی و تأخیری هست گو میخ مزن که خیمه می‌باید کند گو رخت منه که بار می‌باید بست

تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش

بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

بیا که وقت بهارست تا من و تو به هم

به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را!

 

[m.sina]

تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش

بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

بیا که وقت بهارست تا من و تو به هم

به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را!

ای که از سرو روان قد تو چالاکترست
دل به روی تو ز روی تو طربناکترست

دگر از حربه‌ی خونخوار اجل نندیشم
که نه از غمزه‌ی خون‌ریز تو ناباکترست

 

[فلورا.]

ای که از سرو روان قد تو چالاکترست
دل به روی تو ز روی تو طربناکترست

دگر از حربه‌ی خونخوار اجل نندیشم
که نه از غمزه‌ی خون‌ریز تو ناباکترست

تا به کرم خرده نگیری که من
غایبم از ذوق حضور ای صنم

روی تو بر پشت زمین خلق را
موجب فتنه‌ست و فتور ای صنم!!

 

[m.sina]

تا به کرم خرده نگیری که من
غایبم از ذوق حضور ای صنم

روی تو بر پشت زمین خلق را
موجب فتنه‌ست و فتور ای صنم!!

مرا رسد که برآرم هزار ناله چو بلبل
که احتمال ندارم ز دوستان ورقی گل

خبر برید به بلبل که عهد می‌شکند گل
تو نیز اگر بتوانی ببند بار تحول

 

[فلورا.]

مرا رسد که برآرم هزار ناله چو بلبل
که احتمال ندارم ز دوستان ورقی گل

خبر برید به بلبل که عهد می‌شکند گل
تو نیز اگر بتوانی ببند بار تحول

لیک چو باز آمدی آن همه برداشتی

سر چو برآورد صبح بپوشد گناه

روز همه روز جنگ شب همه شب آشتی!