مشاعره مشاعره با اشعار فروغ فرخزاد

[Samira-M]

دل نیست این دلی که به من دادی
در خون تپیده آه رهایش کن
یا خالی از هوی و هوس دارش
یا پای بند مهر و وفایش کن

نمی دانم چه می خواهم خدایا
به دنبال چه می گردم شب و روز
چه می جوید نگاه خستهٔ من
چرا افسرده است این قلب پر سوز

 

[m.sina]

نمی دانم چه می خواهم خدایا
به دنبال چه می گردم شب و روز
چه می جوید نگاه خستهٔ من
چرا افسرده است این قلب پر سوز

زین همه خواهش بیجا و تباه
می برم تا ز تو دورش سازم
ز تو ای جلوه امید حال
می برم زنده بگورش سازم

 

[Samira-M]

زین همه خواهش بیجا و تباه
می برم تا ز تو دورش سازم
ز تو ای جلوه امید حال
می برم زنده بگورش سازم

ما رفته ایم در دل شبهای ماهتاب
با قایقی به سینهٔ امواج بیکران
بشکفته در سکوت پریشان نیمه شب
بر بزم ما نگاه سپید ستارگان

 

[m.sina]

ما رفته ایم در دل شبهای ماهتاب
با قایقی به سینهٔ امواج بیکران
بشکفته در سکوت پریشان نیمه شب
بر بزم ما نگاه سپید ستارگان

ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ می زد
اشک هایم همچو باران دامنم را رنگ می زد.
وه چه زیبا بود, اگر پاییز بودم
وحشی و پر شور ورنگ آمیز بودم

 

[Samira-M]

ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ می زد
اشک هایم همچو باران دامنم را رنگ می زد.
وه چه زیبا بود, اگر پاییز بودم
وحشی و پر شور ورنگ آمیز بودم

موج رنگین افق پایان نداشت
آسمان از عطر روز آکنده بود
گرد ما گویی حریر ابرها
پرده ای نیلوفری افکنده بود

 

[بَهآرنارنج]

موج رنگین افق پایان نداشت
آسمان از عطر روز آکنده بود
گرد ما گویی حریر ابرها
پرده ای نیلوفری افکنده بود

دیوانه وار دوست بدارم
کسی را که مثل هیچ کس نیست

 

[m.sina]

دیوانه وار دوست بدارم
کسی را که مثل هیچ کس نیست

تو هم پی فریب من نشسته ای
به چشم خویش دیدم آن شب

که جام خود به جام دیگری زدی
چو فال حافظ آن میانه باز شد

 

[فاطمه مقدم]

تو هم پی فریب من نشسته ای
به چشم خویش دیدم آن شب

که جام خود به جام دیگری زدی
چو فال حافظ آن میانه باز شد

در سینه قلب روشن محراب می‌تپید
من شعله ور در آتش آن لحظه‌ی درنگ

 

[.MOON.]

در سینه قلب روشن محراب می‌تپید
من شعله ور در آتش آن لحظه‌ی درنگ

گفتم که چه سان حل کنی این مشکل ما را

بشکست و فغان کرد که از شرح غم خویش

ای زن چه بگویم که شکستی دل ما را!

 

[m.sina]

گفتم که چه سان حل کنی این مشکل ما را

بشکست و فغان کرد که از شرح غم خویش

ای زن چه بگویم که شکستی دل ما را!

آسمان همچو صفحه دل من
روشن از جلوه های مهتابست

امشب از خواب خوش گریزانم
که خیال تو خوشتر از خوابست