مشاعره مشاعره با اشعار اسماعیل خویی

[SETAYESH.MO]

آی تو
ابر کامکار
بر من ، این به راه باد مشتی از غبار
نم نم نوازشی ، اگر نه آبشار بخششی ، ببار
ورنه دیر می‌شود
دیر

 

[فاطمه مقدم]

آی تو
ابر کامکار
بر من ، این به راه باد مشتی از غبار
نم نم نوازشی ، اگر نه آبشار بخششی ، ببار
ورنه دیر می‌شود
دیر

رنگ و بوی صدای ترا دوست دارم
صدای تو از آن سوی شور
از پشت بیداد می آید
و جان دل من
دل جانم
از آن به فریاد می آید.

 

[SETAYESH.MO]

رنگ و بوی صدای ترا دوست دارم
صدای تو از آن سوی شور
از پشت بیداد می آید
و جان دل من
دل جانم
از آن به فریاد می آید.

دلا! مبارك بادت سماعِ شادى ى نو
شنید گوشِ فلك، دوش، هاى و هوى تو را
تو و نهفتنِ عشق؟! این چه آبرو دارى است؟
كه اشكِ شوق فرو ریزد آبروى تو را

 

[فاطمه مقدم]

دلا! مبارك بادت سماعِ شادى ى نو
شنید گوشِ فلك، دوش، هاى و هوى تو را
تو و نهفتنِ عشق؟! این چه آبرو دارى است؟
كه اشكِ شوق فرو ریزد آبروى تو را

از خوب هم که خوب تر بشود
شک باید کرد
‌شاید به چیز دیگری آغشته است
اینجا نشسته ای
در شب
چون شب
که عطر تاریکش
از بوی گیسوی تو سرشته است

 

[فلورا.]

از خوب هم که خوب تر بشود
شک باید کرد
‌شاید به چیز دیگری آغشته است
اینجا نشسته ای
در شب
چون شب
که عطر تاریکش
از بوی گیسوی تو سرشته است

تنها چو شدی ز من، چه غم ها خوردی!
از بودنِ تو، چو زآنِ من، معنا رفت:
تنها، چو من و خدا، دریغا! مُردی!!

 

[m.sina]

تنها چو شدی ز من، چه غم ها خوردی!
از بودنِ تو، چو زآنِ من، معنا رفت:
تنها، چو من و خدا، دریغا! مُردی!!

یعنی خدای من تویی هم کفر، هم ایمان من
از تو مرا بارآوری نیز از تو بی برگ و بری

سازنده و ویرانگری بارانی و توفانِ من
بی تو سرابستان همه گردد سرابستان مرا

 

[فلورا.]

یعنی خدای من تویی هم کفر، هم ایمان من
از تو مرا بارآوری نیز از تو بی برگ و بری

سازنده و ویرانگری بارانی و توفانِ من
بی تو سرابستان همه گردد سرابستان مرا

امّا، چو به یاد آورم مرگِ تو را،
سر زیرِ چنین تیغ به تمکین بنهم!!

 

[m.sina]

امّا، چو به یاد آورم مرگِ تو را،
سر زیرِ چنین تیغ به تمکین بنهم!!

من از نبرد نپیچم ولى به چنگ تو هیچم
چنان که در کف گرد آفریده زاده ى رستم


من و به کار تو سستى زهى خطا، به درستى
همین به عهد شکستن کشیده کار که سستم

 

[فلورا.]

من از نبرد نپیچم ولى به چنگ تو هیچم
چنان که در کف گرد آفریده زاده ى رستم


من و به کار تو سستى زهى خطا، به درستى
همین به عهد شکستن کشیده کار که سستم

من پر از ستاره می‌شوم
شب که می‌شود،
مثل آن فشرده عظیم پرشکوه و پرشکوفه ازل
در هزار کهکشان ستاره
پاره‌پاره می‌شوم.!

 

[m.sina]

من پر از ستاره می‌شوم
شب که می‌شود،
مثل آن فشرده عظیم پرشکوه و پرشکوفه ازل
در هزار کهکشان ستاره
پاره‌پاره می‌شوم.!

من پر از ستاره می‌شوم
شب که می‌شود،
مثل آن فشرده عظیم پرشکوه و پرشکوفه ازل
در هزار کهکشان ستاره
پاره‌پاره می‌شوم.