مشاعره مشاعره با اشعار اسماعیل خویی

[فلورا.]

تنها چو شدی ز من، چه غم ها خوردی!
از بودنِ تو، چو زآنِ من، معنا رفت:
تنها، چو من و خدا، دریغا! مُردی!:/

 

[m.sina]

تنها چو شدی ز من، چه غم ها خوردی!
از بودنِ تو، چو زآنِ من، معنا رفت:
تنها، چو من و خدا، دریغا! مُردی!:/

یعنی خدای من تویی هم کفر هم ایمانِ من
از تو مرا بارآوری نیز از تو بی برگ و بری
سازنده و ویرانگری بارانی و توفان من
بی تو سرابستان همه گردد سرابستان مرا

 

[فلورا.]

یعنی خدای من تویی هم کفر هم ایمانِ من
از تو مرا بارآوری نیز از تو بی برگ و بری
سازنده و ویرانگری بارانی و توفان من
بی تو سرابستان همه گردد سرابستان مرا

ای با نَفَس هایت عجین اردیبهشتِ جانِ من

بی خان و مانی خوش ترم، تا بی تو بر سر می برم

تا بی تو باشم، گو مَبا ،مَه خانِ من مَه مان من

هم خانه بودن با مرا زندانِ خود می یافتی

 

[m.sina]

ای با نَفَس هایت عجین اردیبهشتِ جانِ من

بی خان و مانی خوش ترم، تا بی تو بر سر می برم

تا بی تو باشم، گو مَبا ،مَه خانِ من مَه مان من

هم خانه بودن با مرا زندانِ خود می یافتی

یعنی خدای من تویی هم کفر، هم ایمانِ من

از تو مرا بارآوری نیز از تو بی برگ و بری

سازنده و ویرانگری: بارانی و توفانِ من

بی تو سرابُستان همه گردد سرابِستان مرا

 

[فلورا.]

یعنی خدای من تویی هم کفر، هم ایمانِ من

از تو مرا بارآوری نیز از تو بی برگ و بری

سازنده و ویرانگری: بارانی و توفانِ من

بی تو سرابُستان همه گردد سرابِستان مرا

آی تو
ابر کامکار
بر من ، این به راه باد مشتی از غبار
نم نم نوازشی ، اگر نه آبشار بخششی ، ببار
ورنه دیر می‌شود
دیر

 

[m.sina]

آی تو
ابر کامکار
بر من ، این به راه باد مشتی از غبار
نم نم نوازشی ، اگر نه آبشار بخششی ، ببار
ورنه دیر می‌شود
دیر

راز بقای من تویی، مرگ و فنای من تویی
یعنی خدای من تویی هم کفر، هم ایمانِ من
از تو مرا بارآوری، نیز از تو بی برگ و بری
سازنده و ویرانگری بارانی و توفانِ من

 

[فلورا.]

راز بقای من تویی، مرگ و فنای من تویی
یعنی خدای من تویی هم کفر، هم ایمانِ من
از تو مرا بارآوری، نیز از تو بی برگ و بری
سازنده و ویرانگری بارانی و توفانِ من

نمی خواهند ماند پاکدامان
از این آشفته باشد خواب دریا