در حال تایپ رمان عصیانگر قرن (جلد دوم) | فاطمه السادات هاشمی نسب نویسنده افتخاری انجمن یک رمان

[سادات.82]

درست یک ساعت طول کشید تا همه آخرین حرف‌هایشان را بزنند و تشریف‌شان را ببرند. آدارایل با پایین رفتن آخرین هیدر از شیب صخره، به سمت افراد منتظر بازگشت. آهسته نزدیک شد و روی یک سنگ، درست روبه‌روی آن‌ها نشست.
کارولینا پوست لبش را بیشتر از همیشه کنده بود، واقعا اگر ادامه بدهد نگرانم نکند لبی برایش باقی‌نماند. پیتر که متوجه‌ی استرس او شده بود، از مدتی قبل دستش را در دست خود گرفت. شاید قوت قلبی برایش می‌شد.
لیلیت و یاسمن همراه با هیرما نیز کنار هم نشسته و به شدت کنجکاو بودند که بدانند آدارایل قرار است چه بگوید. آدارایل هنگامی که تمامی افراد را با چشم‌هاش کاووش کرد، دهانش را گشود:
- خب، اینکه حاضر شدی این حقیقت رو جلوی دوست های جدیدت بیان کنم، واقعا باید بگم تحت‌تاثیر قرار گرفتم. خیلی زود...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سادات.82]

کارولینا سکوت کرد، تعجب از تمام اجزای صورتش هویدا بود. آدارایل روی سنگ نشست و خیره به آسمان بنفش شب گفت:
- پرواز کردن رو خیلی خیلی دوست داشت، اما هرگز نمی‌تونست آزادانه پرواز کنه. چون نقصش مشخص بود. چون همه سریع با دیدنش مسخرش می‌کردن. اون رو نشون بدی می‌دونستن که بدبختی می‌آورد. هایدرا تمام عمرش تلاش کرد بفهمه چرا نقص داره.
کارولینا لحظه‌ای قلبش لرزید، درست مثل او، تمام مدت تلاش کرد بفهمد چرا نقص دارد و در نهایت پری جنگل همه‌چیز را برایش گفت. لحظه‌ای هایدرا را درک کرد، به حتم فهمیدن حقیقت برایش تلخ بوده است. آدارایل ساکت شده بود، داشت به گذشته فکر می‌کرد. برای همان کارولینا به حرف آمد:
- خب، فهمید؟
آدارایل نگاهش را از ماه گرفت و به کارولینا داد، ببرینه‌ی جوان مشتاق شنیدن ادامه‌ی ‌داستان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سادات.82]

همه تعجب کردند، پیتر از آن‌که او چرا به آن‌ها حقیقت را گفت و بقیه از آن‌که چطور همچین قدرت ویژه‌ای لایق پنهان کاری است! کارولینا سرش را پایین انداخت و به این فکر کرد که داستان هایدرا، چقدر شبیه او بود. تنها تفاوتش آن بود که هایدرا قدرتش را نتوانست کنترل کند و شاید حرف بقیه بیش از حد برایش اهمیت داشت.
چشم‌هایش را بست. امیدهایی که جوانه زدند؟ به یاد روبینه‌ها و تک‌شاخ‌ها افتاد. کسانی که به او کمک کردند و از بازگشتش خوشحال شده بودند. ولی چرا باید خوشحال باشند؟ تمام مدت هرگز به این نکته فکر نکرده بود. مطمئنا تنها دغدغه‌ی آن‌ها انتقام گرفتن نبود. چرا هرگز فکر نکرد شاید آن‌ها بخاطر کمک به ببرینه‌ها تمام این سال‌ها تحت فشار بودند؟ چرا فکر نکرد... .
پیتر نیم نگاهی به کارولینا انداخت، انگار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سادات.82]

کنار درخت توهم، در بالای صخره‌ی مرکزی ایستاده و به قدمرا نگاه می‌کند. در سه ماه گذشته همه‌چیز آرام گذشته بود. قدمرا در این مدت به شدت آرام بود و هیچ اتفاق بدی نیوفتاده است. اما به قول قدیمی‌ها هرگز همه چیز یکسان نمی‌ماند. دیشب، خبری آمد. خبری که گفته شده بود تاون شخص جدیدی را به قدمرا آورده است. هم اکنون همه در صخره‌ی مرکزی جمع شده بودند تا آن شخص جدید را ببینند. مشتاق بودند ببینند دیگر کدام نژاد در حال انقراض است.
همه‌ی گونه‌ها جمع بودند، هرکس مشتاق بود تا آشنایی از سرزمینش را ببیند. هیدر‌ها از حومورا، منتظر یک نژاد مانِرا بودند. یاسمن و هیرما منتظر نژادی از سیاره زمین بودند. دیگر نژاد‌ها هم همین‌طور اما کارولینا، خون‌سرد بود. زیرا نژادی در امگاورس دیگر منقرض نمیشد.
تنها به اصرار پیتر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سادات.82]

همه سرشان را تکان دادند و مجدد نشستند، تاون به شخص جدیدی که کنارش ایستاده بود، اشاره کرد. او... یک جگوار بود. یک موجود کاملا سیاه با چشم‌های نارنجی درخشان که زخمی و بی‌حال کنار تاون ایستاده بود. چشم‌هایش آن‌قدر بی‌جان بودند که انگار هرآن ممکن بود از دست برود. پیتر با دقت به آن جگوار چشم دوخت، چقدر جالب، او اولین جگواری بود که به قدمرا آمده است. تا به حال همچین گونه‌ای نداشته‌اند.
تاون نگاهش را چرخاند و روی یک نفر قفل کرد. او کسی جز کارولینا نبود! پیتر چرخید و رد نگاه تاون را پیدا کرد. آدارایل نیز اکنون به کارولینا خیره بود. هیچکس چیزی نمی‌دانست، کسی جگوار را نمی‌شناخت زیرا از دنیای آن‌ها نبود. او از امگاورس آمده بود! او... درست است، فردریک خودمان بود!
کارولینا بهت‌زده در سکوت به او خیره...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سادات.82]

در با صدای بلندی باز شد و قامت آدارایل در میانه‌ی آن نمایان گشت. کارولینا سریع از جلوی تخت کنار رفت و مضطرب گفت:
- زود باش آدارایل، خون زیادی از دست داده.
آدارایل جلو آمد، یک سبد بزرگ در دستش بود که آن را روی میز نهاد. در حالی که مشغول بیرون آوردن وسایلش بود، جدی گفت:
- همتون برین بیرون. فقط یه نفر برای کمک بمونه.
همه به یک‌دیگر نگاه کردند و صدای کارولینا زودتر از همه به گوش رسید:
- من می‌مونم.
اصلا منتظر نماند تا بقیه هم نظر بدهند، سریع خود را به آدارایل رساند و منتظر ماند تا کمک بخواهد. یاسمن و هیرما به هم‌دیگر نگاه کردند. لیلیت ابرویش را بالا انداخت، پیتر گفت:
- باشه، بچه‌ها برین بیرون.
انگار به مذاقش اصلا خوش نیامده بود! با بسته شدن در، آدارایل نیم‌نگاهی به کارولینا انداخت، نگاهش را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سادات.82]

پیتر با محبت بیشتری او را اسیر کرد، بو*سه‌ای بر روی موهایش زد و گفت:
- آروم باش کارولینا، آروم باش.
هیرما و لیلیت کمی بعد وارد خانه شدند، یاسمن نیز پشت سرشان آمد. هر سه غمگین به دختر گریان جلویشان خیره بودند. باورشان نمیشد حضور یک آشنا از امگاورس آن‌قدر در تغییر روحیه‌ی کارولینا تاثیر داشت. هنوز چند دقیقه از مرگ فردریک نگذشته بود که در مجدد باز شد.
این‌بار شخص خیلی مهمی آمده است. آلفای ببرینه‌ها روهن آمده بود. همه با ورودش، کنار ایستادند و احترام گذاشتند. روهن سرش را تکان داد، نگاهش به جسم خونین روی تخت افتاد. یک جگوارینه از امگاورس. نژادی که تا به یاد داشت، نسل در نسل به الهه جنگ آتنا خدمت می‌کردند. قدمی جلو رفت، کارولینا را دید که در آغو*ش پیتر، غم‌زده در سکوت به زمین خیره بود و اشک...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سادات.82]

به نرمی خم شد و یک مرجان صورتی را لم*س کرد. دشت مرجان با گذشت یک ماه حبس ماندن او در خانه‌اش، هیچ تغییری نکرده بود. زبری مرجان که سر انگشتش را سوزاند، حقیقت تصمیمش را بیشتر درک کرد. صدایی ‌آمد، کسی پشت سرش ظاهر شده بود.
ایستاد، اما هنوز نگاهش به مرجانی بود که تازه از مادرش، جوشیده بود و داشت بزرگ میشد. سرش درد می‌کرد، از آن‌همه افکار مضخرف و تصمیم‌های مهم سر درد گرفته بود. تاون به حرف آمد:
- کاری که گفته بودی رو کردم. صدات، همون حرف‌هایی که زدی رو توی امگاورس پخش کردم.
کارولینا نفسش را بیرون داد، چیزی نگفت. تاون ادامه داد:
- اون‌ها خیلی ترسیدن، دارن آماده‌ی نبرد میشن.
دوباره خم شد، این‌بار کف دست‌اش را روی یک قسمت بزرگ مرجان کشید. دستش سوخت، گفت:
- هنوز متحدانی دارم؟
تاون به نیم‌ر خ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سادات.82]

نگاهش را به آلفا روهن داد، داشت در مرکز این تجمع با آلفای شیرون‌ها حرف میزد. صدای پیتر در گوش سمت چپش پیچید:
- می‌خوان نیمی از زمین هامون رو بگیرن.
کارولینا غرغری کرد.
- و در صورتی که بهشون ندیم؟
پیتر آه از دهانش خارج شد، آهسته پاسخ داد:
- اون وقت هم چوب هایی که نیاز داریم رو نمیدن و هم بهمون حمله می‌کنن. سادست.
کارولینا خسته از کلمات جنگ، حمله و انتقام، خودش را تکاند. بدون فکر به سمت آلفا قدم برداشت، پیتر که از جلو رفتن او تعجب کرده بود سریع دنبالش دوید. با دست‌های انسانی پشت گردن او را مجکم گرفت و نگران گفت:
- داری چی کار می‌کنی؟ دیوونه شدی؟ آلفاشون خیلی عصبیه!
کارولینا توجهی نکرد، دندان نیشش را به پیتر نشان داد تا موهایش را رها کند. پیتر ایستاد و سریع به جسم ببرینه‌اش در آمد. دوید و...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[سادات.82]

کارولینا کلافه شد، او همین اول به سرزمین مادری‌اش چشم داشت. آن‌قدر کلافه گشت که کنترل اعصباش را از دست داد. ناگهان به سمت آلفای شیرون‌ها پرید. آن‌قدر سریع که آلفا نیز شوکه شد. پنجه‌اش را درون قلبش فرو کرد، نیش‌های تیزش را درون شاه رگ گردنش و سپس، غرشی از ته دلش سر داد که پرده‌ی گوش شیرون را لرزاند.
پیتر بهت‌زده به گله خیره شد، شیرون‌ها نگران بودند، قدمی عقب رفتند، نمی‌توانستند آلفا را نجات بدهند، زیرا هر واکنششان کارولینا را تحریک می‌کرد که درجا آلفا را با قطع کردن شاه رگش بکشد. پیتر کارولینا را کاووش کرد، دختری که روز های اول دیده بود نیست. دیگر رفته بود. این دختر جدید، شاید همان ملکه آدریانایی بود که همه از او حرف می‌زدند. کسی که الان جلویش ایستاده است، از نقاط ضعف موجودات خبر دارد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.