مشاعره مشاعره مشروط (واژگان)

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

روزگاريست که سودای بتان دين من است

غم اين کار نشاط دل غمگين من است

ديدن روی تو را ديده جان بين بايد

وين کجا مرتبه چشم جهان بين من است

دل لطفا

در آن لب های افسونگر چه داری
در آن دل غیر شور و شر چه داری

چنین بامهربانی خواندنت چیست
بدین نامهربانی راندنت چیست

غم لطفا

 

[m.sina]

در آن لب های افسونگر چه داری
در آن دل غیر شور و شر چه داری

چنین بامهربانی خواندنت چیست
بدین نامهربانی راندنت چیست

غم لطفا

غم بتان مخور ای دل که زار خواهی شد
اگر عزیز جهانی تو خوار خواهی شد

اگر چو من هوس زلف یار خواهی کرد
ز عاشقان سیه روزگار خواهی شد

مهتاب لفا

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

غم بتان مخور ای دل که زار خواهی شد
اگر عزیز جهانی تو خوار خواهی شد

اگر چو من هوس زلف یار خواهی کرد
ز عاشقان سیه روزگار خواهی شد

مهتاب لفا

‌مرا می‌ خواستی، تا در غزل‌ها تو را زیبا‌تر از مهتاب گویم
تنت را در میان چشمه نور شبانگاهان مهتابی بشویم

درد لطفا

 

[m.sina]

‌مرا می‌ خواستی، تا در غزل‌ها تو را زیبا‌تر از مهتاب گویم
تنت را در میان چشمه نور شبانگاهان مهتابی بشویم

درد لطفا

ای که به هنگامِ درد راحت جانی مرا
وی که به تلخی‌ فقر گنج روانی مرا

آنچه نبرده‌ست وهم عقل ندیده‌ست و فهم
از توبه جانم رسید قبله از آنی مرا

 

[m.sina]

m.sina
واژه؟

لطفا با دوست

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

لطفا با دوست

بگفتم درد من درمان کن ای دوست
بگفتا درد تو درمان ندارد
اگر باشد برای درد درمان
دوای درد تو درد است و درد است

درمان لطفا

 

[m.sina]

بگفتم درد من درمان کن ای دوست
بگفتا درد تو درمان ندارد
اگر باشد برای درد درمان
دوای درد تو درد است و درد است

درمان لطفا

ای درد توام درمان در بستر ناکامی
وی یاد توام مونس در گوشه‌ی تنهایی

در دایره‌ی قسمت ما نقطه‌ی تسلیمیم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

صبر لطفا

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

ای درد توام درمان در بستر ناکامی
وی یاد توام مونس در گوشه‌ی تنهایی

در دایره‌ی قسمت ما نقطه‌ی تسلیمیم
لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

صبر لطفا

از روی شما  صبر نه صبر است که زهر است
وز دست شما زهر نه زهر است که حلواست

طاقت لطفا

 

[m.sina]

از روی شما  صبر نه صبر است که زهر است
وز دست شما زهر نه زهر است که حلواست

طاقت لطفا

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا
گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

باری به چشم احسان در حال ما نظر کن
کز خوان پادشاهان راحت بود گدا را

افتاب لطفا

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا
گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

باری به چشم احسان در حال ما نظر کن
کز خوان پادشاهان راحت بود گدا را

افتاب لطفا

آسمان نگاه خسته ی من خانه ی ابر های بارانزاست

نیستی و نبودنت تنها غصه ی آفتابگردانهاست

پناهگاه لطفا