مشاعره مشاعره با اشعار عليرضا آذر

[sad.dracula]

ماییم و هزار درد تازه
ماییم و قنوتِ دست خالی
ماییم و همین اطاق کهنه
با زلزله های احتمالی

 

[Es_shima]

یک مرد که از چشم تو افتاد شکست

مرد است ولی خانه ات آباد، شکست

در جاده ی خود یک سگِ پاسوخته بود

لب بر لب و دندان به زبان دوخته بود

 

[sad.dracula]

دست دنیا برای من رو بود
دست دنیا شکسته بود ای کاش
من که سیب از زنی ندزدیدم
یا امام زمان تو شاهد باش

 

[Es_shima]

شمشیر بر آن دست که بر گردنش است

لعنت به تنی که در کنار تنش است

دست از شب و روز گریه بردار گلم

با پای خودم می روم این بار گلم

 

[sad.dracula]

مادرم آدم درستی بود
مسخ عطر غریب گندم شد
پدرم با تمام تدبیرش
لای پاهای مادرم گم شد
حاصل جمع شر و شور این که
وسط سینه ی زمین باشم
قتل عامم کنند ابیاتم
آخر جمله نقطه چین باشم( :

 

[Es_shima]

من قلم از خوب و بدم خواستم

جرم کسی نیست ، خودم خواستم

شیشه ای ام سنگ ترت را بزن

تهمت پر رنگ ترت را بزن

سارق شبهای طلاکوب من

میشکنم میشکنم خوب من

 

[sad.dracula]

نفسی تازه کن و اَرّه بکش شاخه بریز
به غمِ جوجه کلاغی که منم فکر نکن
عاقبت تابِ مرا تاب نخواهی آورد
دشنه گر دشنهءِ تو شهر به ما گوید مَرد

 

[Es_shima]

در خانه ی من پنجره ها می میرند

بر زیر و بم باغ، قلم می گیرند

این پنجره تصویر خیالی دارد

در خانه ی من مرگ توالی دارد

 

[sad.dracula]

در پِیِ گنگ ترین حلقهءِ مفقود برو
تو که رفتی پِیِ تاب و تپش رود برو
به قدم‌های اسیرِ لجنم فکر نکن
من همین بیخِ گُذر چشم به خون میبندم

 

[Es_shima]

مثلِ دانستن چرا مردن

مثلِ از روی عمد سُر خوردن



مثلِ یک کارِ بد که باید کرد

کوچه را یک قدم عقب برگرد...