مشاعره مشاعره با اشعار عليرضا آذر

[sad.dracula]

یه جای کار مشکل داشت یه جای کار می لنگید

همیشه مادرم با ما ، پدر با خونه می جنگید

غرور مادرم گاهی ، به دنیام پشت پا می زد

دلم میسوخت وقتی که پدر تو عشق جا می زد

 

[کوکیッ]

در نگاهش نگاه میکردم
در نگاهش دو گرگ پنهان بود
نیش تیز کنار ابروهاش
او هم از توله های آبان بود

 

[atash.r]

در دلم اهن تف دیده ی بسیاری هست
وای از ان دم که بخواهم دهنی باز کنم
انچنان م**س.ت کنم روح بچرخد در من
انچنان نعره زنم سقف زمین چاک شود
انچنان شانه بلرزانم و هی،هی بکنم
که برای همه دشت خطر ناک شود

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

در مـاندگی یعنی تو اینجایی
من هم همین جایم ولی دورم
تو اختیار زندگی داری
من زندگی را سـخــت مجبورم​

 

[سَنا]

من عشق شدم،مرا نمی فهمیدند
در شهرِ خودم مرا نمی فهمیدند

این دغدغه را تاب نمی آوردند
گاهی همگی مسخره ام می کردند

بعد از تو به دنیای دلم خندیدند
مردم به سراپای دلم خندیدند

در وادیِ من چشم چرانی کردند.
در صحن ِ حَرم تکه پرانی کردند

در خانه ی من عشق خدایی می کرد
بانوی هنر، هنرنمایی می کرد

من زیستنم قصه ی مردم شده است
یک تو، وسط زندگیم گم شده است

 

[m.sina]

من عشق شدم،مرا نمی فهمیدند
در شهرِ خودم مرا نمی فهمیدند

این دغدغه را تاب نمی آوردند
گاهی همگی مسخره ام می کردند

بعد از تو به دنیای دلم خندیدند
مردم به سراپای دلم خندیدند

در وادیِ من چشم چرانی کردند.
در صحن ِ حَرم تکه پرانی کردند

در خانه ی من عشق خدایی می کرد
بانوی هنر، هنرنمایی می کرد

من زیستنم قصه ی مردم شده است
یک تو، وسط زندگیم گم شده است

تا اخم کنی دست به خنجر بزند
پلکی بزنی به سیم آخر یزند
تا بغض کنی،درهم و بیچاره شود...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Arefeh.h]

دیوانه تر از من چه کسی هست،کجاست

یک عاشق ِ این گونه از این دست کجاست

 

[m.sina]

دیوانه تر از من چه کسی هست،کجاست

یک عاشق ِ این گونه از این دست کجاست

تا بغض کنی،درهم و بیچاره شود
تا آه کِشی،بندِ دلش پاره شود

 

[سَنا]

تا بغض کنی،درهم و بیچاره شود
تا آه کِشی،بندِ دلش پاره شود

در خانه ی من عشق خدایی می کرد
بانوی هنر، هنرنمایی می کرد

من زیستنم قصه ی مردم شده است
یک تو، وسط زندگیم گم شده است

 

[m.sina]

در خانه ی من عشق خدایی می کرد
بانوی هنر، هنرنمایی می کرد

من زیستنم قصه ی مردم شده است
یک تو، وسط زندگیم گم شده است

توی چشمت دوباره ماهی ها
توی چشمت عمیق اقیانوس
توی چشمت همیشه دعوا بود
بین هر هشت دست اختاپوس
توی چشمت چقدر آدم ها
داس ها را به باغ من زده اند
سیب بکری برای خوردن نیست
تا ته باغ را دهن زده اند