مشاعره مشاعره با اشعار شاعران

[m.sina]

نشستم روی ساحل، حال دریا را نمیدانم!

من این پایینم و قانون بالا را نمیدانم !

چرا اینقدر مردم از حقایق رویگردانند؟!

دلیل این همه انکار و‌حاشا را نمیدانم!

من هشیار با مستان ندارم روی بنشستن
که می‌گویند بشکن عهد و بی‌شرمیست بشکستن

حدیث دوستان در است و نتوانم شکستن در
ولیکن عهد بتوانم که بازش می‌توان بستن

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

من هشیار با مستان ندارم روی بنشستن
که می‌گویند بشکن عهد و بی‌شرمیست بشکستن

حدیث دوستان در است و نتوانم شکستن در
ولیکن عهد بتوانم که بازش می‌توان بستن

ندا رسید به جان‌ها که چند می‌پایید
به سوی خانه اصلی خویش بازآیید

 

[m.sina]

ندا رسید به جان‌ها که چند می‌پایید
به سوی خانه اصلی خویش بازآیید

در جهان بینی ما عقل ندارد جائی
گر تو هم عاشقی و م**س.ت بدان از مائی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tavan]

در جهان بینی ما عقل ندارد جائی
گر تو هم عاشقی و م**س.ت بدان از مائی

يك نفر آمد ، صدايم ، كرد و رفت
در قفس بودم ، رهايم ، كرد و رفت
يك نفر آمد كه با چشمان خود
سوز و فرياد عذايم كرد و رفت
بي دليل از قلب من رنجيده بود
او مرا از خود، جدايم كرد و رفت
يك نفر آمد كه با سجاده اش
تا سحر تنها ، دعايم، كرد و رفت.

 

[m.sina]

يك نفر آمد ، صدايم ، كرد و رفت
در قفس بودم ، رهايم ، كرد و رفت
يك نفر آمد كه با چشمان خود
سوز و فرياد عذايم كرد و رفت
بي دليل از قلب من رنجيده بود
او مرا از خود، جدايم كرد و رفت
يك نفر آمد كه با سجاده اش
تا سحر تنها ، دعايم، كرد و رفت.

تا درد بود دوا نمی داند عشق
اسودگی از بلا نمی داند عشق

چون شعله به هر جا که رسد می سوزد
بیگانه و اشنا نمیداند عشق

 

[Tavan]

تا درد بود دوا نمی داند عشق
اسودگی از بلا نمی داند عشق

چون شعله به هر جا که رسد می سوزد
بیگانه و اشنا نمیداند عشق

قلب هر خاکی که بشکافد، نشانش عاشقی ست

هر گلی که غنچه زد، نامش شقایق می شود

با صداقت، آسمان سهمی برابر می دهد

با عدالت، خاک تقسیم خلایق می شود

عقل هم با عشق، یک جوری توافق می کند

عشق هم با عقل، یک نوعی موافق می شود

عقل اگر گاهی هوادار جنون شد، عیب نیست

گاه گاهی عشق هم، هم رنگ منطق می شود!

 

[m.sina]

قلب هر خاکی که بشکافد، نشانش عاشقی ست

هر گلی که غنچه زد، نامش شقایق می شود

با صداقت، آسمان سهمی برابر می دهد

با عدالت، خاک تقسیم خلایق می شود

عقل هم با عشق، یک جوری توافق می کند

عشق هم با عقل، یک نوعی موافق می شود

عقل اگر گاهی هوادار جنون شد، عیب نیست

گاه گاهی عشق هم، هم رنگ منطق می شود!

در این میخانه در هر دور جامی نا تمام از ماست
غمی شیرین و کامی تلخ و اندوهی مدام از ماست

صدایت میزنیم از دور و مشتاقیم پاسخ را
گر امشب هم به ما دشنام میگویی سلام از ماست

 

[Tavan]

در این میخانه در هر دور جامی نا تمام از ماست
غمی شیرین و کامی تلخ و اندوهی مدام از ماست

صدایت میزنیم از دور و مشتاقیم پاسخ را
گر امشب هم به ما دشنام میگویی سلام از ماست

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو
تا تو مراد من دهی من به خدا رسیده ام

 

[m.sina]

تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو تا تو مراد من دهی من به خدا رسیده ام

ما دوش به میخانه ی عشاق برفتیم
دیدیم که مستی همه را کیش و مرام است

گفتیم به پیمانه چه دارید که مستید
گفتند شر اب است که از یار به کام است

 

[Tavan]

ما دوش به میخانه ی عشاق برفتیم
دیدیم که مستی همه را کیش و مرام است

گفتیم به پیمانه چه دارید که مستید
گفتند ش*ر..اب است که از یار به کام است

ترسم از این بود که یک روز خار در چشمانت رود
خار که هیچ تو رفته‌ای و حال تنها مانده‌ام
گفته بودی دنیا را برایت آتش می‌کشم
خود مرا آتش زدی و در میانش مانده‌ام