خانه ات آباد ای دل بس خرابم کرده ای
یاد ایامی که از آهنگِ زنجیرِ جنون،
تو را با غیر می بینم صدایم در نمی آید
دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
ما عاشقیم و بی سر و سامان و می پرست
تا قفل قفس باز شد آن سوخته پر رفت دلواپس ما بود وليكن به سفر رفت
تا دل مشتاق من محتاج عاشق بودن است
تا بوده چشم عاشق در راه يار بوده
هنوز زین همه نقاش ماه و اختر نیست
