مشاعره مشاعره با اشعار مولانا

[m.sina]

شاگرد که بودی که چنین استادی

خوبی و کرم را چو نکو بنیادی

یکدم که ز دیدار تو یک سو افتم
از وسوسه اندیشه به صد کو افتم
از دیدن روی تو چنان گردانم
کز جنبش یک موی تو در رو افتم

 

[فلورا.]

یکدم که ز دیدار تو یک سو افتم
از وسوسه اندیشه به صد کو افتم
از دیدن روی تو چنان گردانم
کز جنبش یک موی تو در رو افتم

مـــرغ کـــه طــور تــویی خســته بــه منقار مرا
قطـــره تویی بحــر تویی لطـف تــویی قهــر تویی
قنــد تـــویی زهـــر تــویی بیــــش میـــازار مرا!!

 

[m.sina]

مـــرغ کـــه طــور تــویی خســته بــه منقار مرا
قطـــره تویی بحــر تویی لطـف تــویی قهــر تویی
قنــد تـــویی زهـــر تــویی بیــــش میـــازار مرا!!

از بامدادان ساغری پر کرد خوش خماره‌ای
چون فرقدی عرعرقدی شکرلبی مه پاره‌ای

آن نرگس سرمست او و آن طره چون شست او
و آن ساغری در دست او هر چاره بیچاره‌ای

 

[فلورا.]

از بامدادان ساغری پر کرد خوش خماره‌ای
چون فرقدی عرعرقدی شکرلبی مه پاره‌ای

آن نرگس سرمست او و آن طره چون شست او
و آن ساغری در دست او هر چاره بیچاره‌ای

یاری که دلم خستی در بر رخ ما بستی

غمخواره یاران شد تا باد چنین بادا

هم باده جدا خوردی هم عیش جدا کردی

نک سرده ی مهمان شد تا باد چنین بادا!

 

[m.sina]

یاری که دلم خستی در بر رخ ما بستی

غمخواره یاران شد تا باد چنین بادا

هم باده جدا خوردی هم عیش جدا کردی

نک سرده ی مهمان شد تا باد چنین بادا!

آنکه به دل اسیرمش
در دل و جان پذیرمش
گر چه گذشت عمر من
باز ز سر بگیرمش

 

[فلورا.]

آنکه به دل اسیرمش
در دل و جان پذیرمش
گر چه گذشت عمر من
باز ز سر بگیرمش

شمس الحق تبریزی با غنچه دل گوید

چون باز شود چشمت بیننده شوی با ما!

 

[m.sina]

شمس الحق تبریزی با غنچه دل گوید

چون باز شود چشمت بیننده شوی با

 

[m.sina]

شمس الحق تبریزی با غنچه دل گوید

چون باز شود چشمت بیننده شوی با ما!

ای خدا از عاشقان خشنود باش
عاشقان را عاقبت محمود باش
دیگران از مرگ مهلت خواستند
عاشقان گویند نی نی زود باش

 

[فلورا.]

ای خدا از عاشقان خشنود باش
عاشقان را عاقبت محمود باش
دیگران از مرگ مهلت خواستند
عاشقان گویند نی نی زود باش

شمس تبريزي به دورت هيچ کس هشيار نيست
کافر و مومن خراب و زاهد و خمّار م**س.ت!

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

شمس تبريزي به دورت هيچ کس هشيار نيست
کافر و مومن خراب و زاهد و خمّار م**س.ت!

ترش رویی و خشمینی چنین شیرین ندیدستم
ز افسون‌هاش مجنونم ز افسان‌هاش سرمستم

بتان بس دیده‌ام جانا ولیکن نی چنین زیبا
تویی پیوندم و خویشم کنون در خویش درجستم