***
داشتن دوست یه نعمت بزرگه!
زیرا دوستها، همدیگر رو کامل میکنند!
زیرا دوست یه خوب همیشه در حال کمک به دوستش هست!
یه دوست خوب، میچسبه بهت و هیچوقت ولت نمیکنه؛ حتی اگه خودت بخوای!
***
یه دوست واقعی، حتی یه دوست سنگدل؛
وقتی دوستهایش را کنار هم خوشحال و شاد میبینه، خوشحال میشه!
اما خوشحالیش با فکر به اینکه او پیش دوستهاش نیست به یکباره دود میشند!
و این درد حتی یه سنگدل را هم میکشه!
چقدر حس خوبی هست که با یه دوست صمیمی وقتی که نیمهشب هست، مسخرهبازی دربیاری، صحبت کنی و شاد باشی!
ولی وقتی از دوستت دور باشی، تمام این حسهای خوب تبدیل به غم، دلتنگی و افسردگی میشه!
***
بعضی وقتها برای آرامش دوستانمون حاضریم خودمان را آزار بدیم، ولی نذاریم به دوستانمون آسیبی برسه!
اما روزی میرسه که بدون هیچ حسی به چشمهات نگاه میکنه و بهت میگه:
- تو هیچوقت دوست خوبی برای من نبودی! هیچوقت کمکم نکردی، دلداریم ندادی و همیشه به من حسودی میکردی!
***
با هیچکس بیشتر از جنبهش نباید رفاقت کرد! نباید درد و دل کرد! نباید شوخی کرد!
خانواده و یا همخون از پشت بهت خنجر میزنند؛ از دوست صمیمی چه انتظاری میشه داشت؟!
***
دوستی پستی و بلندیهای زیادی داره!
اما اگه یه نفر در اولین پستی و بلندی جا بزنه، این دوستی دوام زیادی نداره!
اگر دوست واقعی میخوای، باید با پستی و بلندیهاش بسازی!
***
باید با کسی دوست بشی که با وجود هزاران دلیل برای دور شدن از شما، یه دلیل بسازه که بخواد با شما بمونه!
یه دوست واقعی برای موندن پیش تو، حاضره یه دلیل غیر منطقی رو هم بسازه!