مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[Es_shima]

می‌شود دل‌گیر از من می‌شوم تنها ترین
بودی افسوس تکیه گاهم دیر فهمیدم همین

 

[زینب میشی]

نشد آرام دلم با غزلی

کاش نبود با تو مرا هیچ سنمی

 

[Es_shima]

یک لحظه ببین مرا! آرام نکرد شعر مرا!

هستی؟! باش ونبین این چشمان تر مرا


فکر نکن برای رحم دل تو شعر شدم

من شکستم! تو ندیدی فکرِ در سر مرا

 

[زینب میشی]

از چنین روزی چه قدر بیزارم

که چنین آشفته از خواب سرم بردارم

 

[Es_shima]

می‌رسد روزی جدید اما شب است برای من

تو نباشی یکسان است همه‌ی سرای من

 

[زینب میشی]

نامه ای بر تو فرستادم من

شاید امروز به جوابی بکنی دلشادم

 

[Es_shima]

ما به عشق امیدی سخت باطل داشتیم
انتظارِ خوشی و شادی کامل داشتیم

 

[زینب میشی]

ماه من پنهان مشو از من بی تو ناامیدم

بی تو کوه غمم و تا به سحر نالیدم

 

[Es_shima]

من چگونه خود شدم باعث تکرار خودم؟!
که شکستم هر دومان را به اصرار خودم!!

 

[زینب میشی]

میدانم و باز به عهدم ننموده ام وفا

تا تو هستی چگونه میشود ماند به آن عهد و وفا