مشاعره مشاعره با اشعار حافظ

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

یار دارد سر صید دل حافظ، یاران

شاهبازی به شکار مگسی می آید

بده ساقی می باقی که درجنت نخواهی یافت
کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را

 

[m.sina]

صبح است ساقیا قدحی پرشتاب کن
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن
....
صبح است و ژاله می چکد از ابر بهمنی
برگ صبوح ساز وبده جام یک منی

با حرف دال باید میگفتید

یا رب این نوگلِ خندان که سپردی به مَنَش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور
دور باد آفت دور فلک از جان و تَنَش

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

با حرف دال باید میگفتید

یا رب این نوگلِ خندان که سپردی به مَنَش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش

گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور
دور باد آفت دور فلک از جان و تَنَش

حافظ از شوق رخ مهر فروغ تو بسوخت
کامیاران نظری کن سوی ناکامی چند
سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت

 

[m.sina]

حافظ از شوق رخ مهر فروغ تو بسوخت
کامیاران نظری کن سوی ناکامی چند
سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون

می‌گزم لب که چرا گوش به نادان کردم

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

توبه کردم که نبوسم لب ساقی و کنون

می‌گزم لب که چرا گوش به نادان کردم

من حاصل عمر خود ندارم جز غم
در عشق ز نیک وبد ندارم جز غم
یک همدرد با وفا ندیدم جز درد
یک مونس نامزد ندارم جز غم

 

[m.sina]

من حاصل عمر خود ندارم جز غم
در عشق ز نیک وبد ندارم جز غم
یک همدرد با وفا ندیدم جز درد
یک مونس نامزد ندارم جز غم

من از دست غمت مشکل برم جان
ولی دل را تو آسان بردی از من

به قول دشمنان برگشتی از دوست
نگردد هیچ کس با دوست دشمن

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

من از دست غمت مشکل برم جان
ولی دل را تو آسان بردی از من

به قول دشمنان برگشتی از دوست
نگردد هیچ کس با دوست دشمن

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
آه از آن م**س.ت که با مردم هشیار چه کرد
اشک من رنگ شفق یافت زبی مهری یار
طالع بی شفقت بین که دراین کار چه کرد

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[m.sina]

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
آه از آن م**س.ت که با مردم هشیار چه کرد
اشک من رنگ شفق یافت زبی مهری یار
طالع بی شفقت بین که دراین کار چه کرد

دست در حلقهٔ آن زلفِ دوتا نتوان کرد
تکیه بر عهدِ تو و بادِ صبا نتوان کرد

آن چه سعی است، من اندر طلبت بنمایم
این قَدَر هست که تغییرِ قضا نتوان کرد

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

دست در حلقهٔ آن زلفِ دوتا نتوان کرد
تکیه بر عهدِ تو و بادِ صبا نتوان کرد

آن چه سعی است، من اندر طلبت بنمایم
این قَدَر هست که تغییرِ قضا نتوان کرد

با کمال عشق تو در عین نقصانی چو شمع
کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت

 

[m.sina]

با کمال عشق تو در عین نقصانی چو شمع
کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت

با حرف دال باید میگفتید
تا که از جانب معشوقه نباشد کششی

کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد