مجموعه دلنوشته‌‌های "آرزوی مطار" | Hnnaneh کاربر انجمن یک رمان

[Hannaneh Mirbagheri]

***
یکهو به سرم زد
اگر به من می‌گفتند پرواز کن...
کجا می‌رفتم؟!
کجا پرواز می‌کردم
و یا کجا زندگی می‌کردم؟
همیشه آرزو پرواز داشتم
اما تا به حال به تحققش،
فکر نکرده بودم!
تو چه جانا؟
فکر کرده‌ای که کجا خواهی رفت؟
غوطه‌وری روی ابر و اسما
را انتخاب می‌کردی
یا پرواز روی دریا و جنگل را؟
یادم باشد یک دل سیر،
به تحققِ پروازم بی‌اندیشم!

اسما: جمع آسمان

 

[Hannaneh Mirbagheri]

***
باور کنید پرواز، اهل می‌خواهد و نه اصل!
مهم نیست میان پر داران،
مگس باشی یا شاهین،
مهم نیست چقدر قدرت خواهی داشت،
مهم نیست چقدر بالا باشی؛
مهم این است...
که آن بالا، لاشخور نباشی جانم!
مهم این است که واقعاً پرواز کنی
و فقط به فکر پر زدن نباشی.
فرق این دو، درست مثل
زندگی کردن و زنده ماندن است.
عزیز جان، مهم نیست کجایی
و در چه حالی...
فقط بی دغدغه
واقعاً هنگام پروازت، زندگی کن!

 

[Hannaneh Mirbagheri]

***
گفته بودم روزی...
راهی برای پرواز جسمم،
پیدا خواهم کرد
پیدا کردم!
شاید خودم نتوانم بال در بیاورم اما؛
می‌توانم قدرتمندترین
بال‌های تاریخ را در دست بگیرم؛
با در دست داشتنِ
دسته‌های هواپیما...
می‌توانم هم‌جهت با دستانِ
رقصان خدا، پرواز کنم.
همیشه راهی برای بالا رفتن هست؛
اگر بخواهی راهش را و اگر نخواهی،
بهانه‌اش را می‌یابی!

پایان

 

[Friba~]

​