مشاعره مشاعره با اشعار فروغ فرخزاد

[m.sina]

آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیاندیشم
که همین دوست داشتن زیباست!

تنها تو آگهی و تو می دانی
اسرار آن خطای نخستین را

تنها تو قادری که ببخشایی
بر روح من صفای،نخستین را
آه ای خدا چگونه ترا گویم

 

[فلورا.]

تنها تو آگهی و تو می دانی
اسرار آن خطای نخستین را

تنها تو قادری که ببخشایی
بر روح من صفای،نخستین را
آه ای خدا چگونه ترا گویم

مثل این است که تصویری را
روی جریان‌های مغشوش آب روان می‌نگرم

شب و روز
شب و روز
شب و روز

بگذار
که فراموش کنم.!!

 

[m.sina]

مثل این است که تصویری را
روی جریان‌های مغشوش آب روان می‌نگرم

شب و روز
شب و روز
شب و روز

بگذار
که فراموش کنم.!!

من چه میدانستم سر انگشتش چه کرد
در میان خرمن گیسوی من
انقدر دانم که این اشفتگی
زان سبب افتاده اندر موی من

 

[فلورا.]

من چه میدانستم سر انگشتش چه کرد
در میان خرمن گیسوی من
انقدر دانم که این اشفتگی
زان سبب افتاده اندر موی من

نهايت تمامي نيروها پيوستن است ، پيوستن
به اصل روشن خورشيد
و ريختن به شعور نور
طبيعي است
که آسياب هاي بادي ميپوسند!!

 

[m.sina]

نهايت تمامي نيروها پيوستن است ، پيوستن
به اصل روشن خورشيد
و ريختن به شعور نور
طبيعي است
که آسياب هاي بادي ميپوسند!!

دروغ را راست پنداشت
و گاهی راست را دروغ
بی فریب خوردن
زندگی سخت است

 

[فلورا.]

دروغ را راست پنداشت
و گاهی راست را دروغ
بی فریب خوردن
زندگی سخت است

تو هم پی فریب من نشسته ای

به چشم خویش دیدم آن شب

که جام خود به جام دیگری زدی

چو فال حافظ آن میانه باز شد!

 

[m.sina]

تو هم پی فریب من نشسته ای

به چشم خویش دیدم آن شب

که جام خود به جام دیگری زدی

چو فال حافظ آن میانه باز شد!

در ان خلوتگه تاریک و خاموش
نگه کردم به چشم پر ز رازش
دلم در سینه بی تابانه لرزید
ز خواهش های چشم پر نیازش

 

[فلورا.]

در ان خلوتگه تاریک و خاموش
نگه کردم به چشم پر ز رازش
دلم در سینه بی تابانه لرزید
ز خواهش های چشم پر نیازش

شاید این را شنیده ای که زنان
در دل « آری » و « نه » به لب دارند

ضعف خود را عیان نمی سازند
رازدار و خموش و مکارند!

 

[m.sina]

شاید این را شنیده ای که زنان
در دل « آری » و « نه » به لب دارند

ضعف خود را عیان نمی سازند
رازدار و خموش و مکارند!

دلم گرفته پدر برایم بهار بفرست
ز شهر کودکیم یادگار بفرست
دلم گرفته مادر روزگار با من نیست
دعاب خیر و دو تار بفرست

 

[فلورا.]

دلم گرفته پدر برایم بهار بفرست
ز شهر کودکیم یادگار بفرست
دلم گرفته مادر روزگار با من نیست
دعاب خیر و دو تار بفرست

ترسم این شعله ی سوزنده ی عشق
آخر آتش فکند بر جانت://