مشاعره مشاعره با اشعار فروغ فرخزاد

[m.sina]

دل تو مال من، تن تو مال او

تو که مرا به پرده ها کشیده ای

چگونه ره نبرده ای به راز من؟

گذشتم از تن تو زانکه در جهان

نالان ز کرده‌ها و پشیمان ز گفته‌ها
دیدم که لایق تو و عشق تو نیستم

 

[فلورا.]

نالان ز کرده‌ها و پشیمان ز گفته‌ها
دیدم که لایق تو و عشق تو نیستم

مرا پناه دهید ای چراغ های مشوش
ای خانه های روشن شکاک
که جامه های شسته در آغوش دودهای معطر
بر بامهای آفتابیتان تاب میخورند

 

[m.sina]

مرا پناه دهید ای چراغ های مشوش
ای خانه های روشن شکاک
که جامه های شسته در آغوش دودهای معطر
بر بامهای آفتابیتان تاب میخورند

درد تاریکی ست درد خواستن
رفتن و بیهوده از خود کاستن
سر نهادن بر سیه دل سینه ها
سینه آلودن به چرک کینه ها
در نوازش، نیش ماران یافتن
زهر در لبخند یاران یافتن

 

[فلورا.]

درد تاریکی ست درد خواستن
رفتن و بیهوده از خود کاستن
سر نهادن بر سیه دل سینه ها
سینه آلودن به چرک کینه ها
در نوازش، نیش ماران یافتن
زهر در لبخند یاران یافتن

نه درودی
نه پیامی
نه نشانی
ره خود گیرم و ره بر تو گشایم
زآنکه دیگر تو نه آنی
تو نه آنی …

 

[m.sina]

نه درودی
نه پیامی
نه نشانی
ره خود گیرم و ره بر تو گشایم
زآنکه دیگر تو نه آنی
تو نه آنی …

یک پنجره برای من کافیست
حرفی بهخ من بزن
من در پناه پنجره ام
با افتاب رابطه دارم

 

[فلورا.]

یک پنجره برای من کافیست
حرفی بهخ من بزن
من در پناه پنجره ام
با افتاب رابطه دارم

مرد حیران شد و گفت

حلقه خوشبختی است حلقه زندگی است

همه گفتند : مبارک باشد

 

[m.sina]

مرد حیران شد و گفت

حلقه خوشبختی است حلقه زندگی است

همه گفتند : مبارک باشد

در سكوت سپيد كاغذها
پنجه هايم جرقه ميكارد

شعر ديوانه تب آلودم
شرمگين از شيار خواهشها

پيكرش را دوباره مي سوزد
عطش جاودان آتشها

 

[فلورا.]

در سكوت سپيد كاغذها
پنجه هايم جرقه ميكارد

شعر ديوانه تب آلودم
شرمگين از شيار خواهشها

پيكرش را دوباره مي سوزد
عطش جاودان آتشها

این عشق آتشین پر از درد بی امید
در وادی گناه و جنونم کشانده بود

 

[m.sina]

این عشق آتشین پر از درد بی امید
در وادی گناه و جنونم کشانده بود

دانی از زندگی چه ميخواهم

من تو باشم ‚تو پای تا سر تو

زندگ گر هزار باره بود

بار ديگر تو بار ديگر تو

 

[فلورا.]

دانی از زندگی چه ميخواهم

من تو باشم ‚تو پای تا سر تو

زندگ گر هزار باره بود

بار ديگر تو بار ديگر تو

و در شکاف گریبانتان همیشه هوا
به بوی شیر تازه میآمیزد