مشاعره مشاعره با اشعار غلام رضا طریقی

[بَهآرنارنج]

يکی تو و يکی من و يکی تو و يکی نه من
دوباره روسفيد تو دوباره روسياه من

نام خود را -صاف- بر پیشانی من حک کن و
کارتهای -تا ابد بی اعتبارم- را بگیر

مثل قالی، سال‌های سال پامالم بکن
گاهی اما با سرانگشتت، غبارم را بگیر

 

[m.sina]

نام خود را -صاف- بر پیشانی من حک کن و
کارتهای -تا ابد بی اعتبارم- را بگیر

مثل قالی، سال‌های سال پامالم بکن
گاهی اما با سرانگشتت، غبارم را بگیر

روی نقشه همه ی فاصله ها کوتاه اند

فاصله بین من و شهر شما یک وجب است

نقشه ها وقتی از این فاصله ها می کاهند

من که از خود خبرم نیست چه قیدی دارم

 

[بَهآرنارنج]

روی نقشه همه ی فاصله ها کوتاه اند

فاصله بین من و شهر شما یک وجب است

نقشه ها وقتی از این فاصله ها می کاهند

من که از خود خبرم نیست چه قیدی دارم

ما در این عصر، بره ای هستیم که اسیر طلسم چوپانیم
بره ای که به محض آزادی، اولین مقصدش چراگاه است

بره ای که هوا نمی‌خواهد، هیچ چیز از خدا نمی‌خواهد
بره ای که نهایت هدفش، گله از وضع نوبت کاه است

 

[m.sina]

ما در این عصر، بره ای هستیم که اسیر طلسم چوپانیم
بره ای که به محض آزادی، اولین مقصدش چراگاه است

بره ای که هوا نمی‌خواهد، هیچ چیز از خدا نمی‌خواهد
بره ای که نهایت هدفش، گله از وضع نوبت کاه است

تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی
من به سودای تو یک مرغ مهاجر باشم

قسمت این بود، چرا از تو شکایت بکنم
یا در این قصه به دنبال مقصر باشم

 

[بَهآرنارنج]

تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی
من به سودای تو یک مرغ مهاجر باشم

قسمت این بود، چرا از تو شکایت بکنم
یا در این قصه به دنبال مقصر باشم

می خواست مرا مرگ دهد آنکه نهاده ست
بر خوان لبان تو، مربای کشنده

 

[m.sina]

می خواست مرا مرگ دهد آنکه نهاده ست
بر خوان لبان تو، مربای کشنده

هزار وعده به من داده ای بگو چه کنم
که دست کم یکی از وعده ها عمل بشود
قسم به عشق به فتوای دل گناهی نیست
اگر به دست تو نامحرمی بغل بشود

 

[بَهآرنارنج]

هزار وعده به من داده ای بگو چه کنم
که دست کم یکی از وعده ها عمل بشود
قسم به عشق به فتوای دل گناهی نیست
اگر به دست تو نامحرمی بغل بشود

دلم می‌خواد که همراهت بشم من
وزیر چشمای شاهت بشم من

تو با این قامتت کردی قیامت
فدای قد کوتاهت بشم من

 

[m.sina]

دلم می‌خواد که همراهت بشم من
وزیر چشمای شاهت بشم من

تو با این قامتت کردی قیامت
فدای قد کوتاهت بشم من

نرده ی پنجره ها میله زندان شده است
عشق زاییده ی بلخ است و مقیم شیراز

چون نشد کارگر آواره ی تهران شده است
عشق دانشکده تجربه انسانهاست

 

[بَهآرنارنج]

نرده ی پنجره ها میله زندان شده است
عشق زاییده ی بلخ است و مقیم شیراز

چون نشد کارگر آواره ی تهران شده است
عشق دانشکده تجربه انسانهاست

تو پری باشی و تا آن سوی دریا بروی
من به سودای تو یک مرغ مهاجر باشم

 

["KÁlON]

باور نمی کنم که جهان جای جام جم
از معبر تفاله ی فنجان گذشته است

دنیا جهنمی است که در روز سرنوشت
تصویرش از تصور شیطان گذشته است

انگار مدتی است که پروردگار هم
از خیر رستگاری انسان گذشته است