مجموعه دلنوشته‌‌های آنچه بر سر سبز درختان گذشت | بیتا صادقی کاربر انجمن یک رمان

[ملکه جهنمی❄]

نام مجموعه: آنچه بر سر سبز درختان گذشت
نام نویسنده: بیتا صادقی
مقدمه:
بر تن سبزمان چه زخم‌ها که نزدند،
سر همیشه سر فراز در آسمانمان را چه آسوده بر خاک و بر آب زدن.
مگر آن همه خوبی از ما بر آنان بر نیامد، ولیکن آن همه خوبی دیدند و باز زدند.
هر چه کردیم از برای همگان بود آنها، همه را زدند و نابود کردند

مسابقه رقص قلم*

 

[G.ASADI]

•| بسم رب القلم |•

آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند..

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذاشتن اولین پست می‌توانید گفتمان آزاد خود را ایجاد کنید.
"تاپیک قوانین گفتمان آزاد...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[ملکه جهنمی❄]

ای که از انسان چه گویم که انسانیت در حقمان تمام کردند.
هر چه مشت ریشه‌های سختمان در جای جای خاک بود در تن خاک سرد چاک چاک کردند.
با مشت‌های آهنین خود بر تن خسته ما تا خواهستند ضربه زدند
ما جز خوبی با آنان نکردیم ولی تا توانستند بر ما جفا کردند
ای وای که بد ندیدن از ما و فقط بد کردن، ولیکن نمیدانند هرچه کردند با نزدیکان کردند

 

[ملکه جهنمی❄]

دل خسته‌ام برای گذشته‌های دور تنگ است
برای تاب بازی سنجاب‌ها بر روی شاخسار و ساختن لانه‌ی بلبل روی شانه‌ی مان.
برای نوازش بال پرنده‌ها برای جمع‌کردن گرده زنبورها،
چه دور است آن بهار و آن خزان!
کجا رفت آن زمستان و تابستان؟
دیگر چشمم فصل‌ها را نمی‌بیند، دیگر شاخ و برگم نمیبیند قیچی و حرس را.
نور خورشید چون قبل فروغ ندارد‌،
آسمان هم رنگ باخته، دیگر طلوع و غروبی ندارد.
ندیدم دیگر من برق چشمان سیاه آن کودک شیرین سخن‌، ندیدم که لب بر خنده باز کند و اشک در چشمانم حلقه زد‌.

 

[ملکه جهنمی❄]

خبری نیست دیگر از بازی باد در موها،
از صدای خشش برگ و امواج دریا.
ماهی توی برکه اینک اسیر شیشه است، بلبل آوازه خوان خانه‌اش یک محبس است.
دل‌ها از چوب درختان سخت و خشک‌تر شده! لبخند‌ها چه آسان از همه دل‌ها پاک شده.
گرد نم برف سپید زمستان از روی کوه‌ها پاک شده، خاک زمین مان دوباره مرده و بی‌جان شده.
لب یک کودک تشنه و لب دیگری غرق خون، تا آسمان غرق سکوت هم محو تماشا شده.
یکی گرسنه و دیگری سیر، یکی در جهنم و دیگری در بهشت برین.
یکی درختی دریده و دیگری می‌کارد، یکی درمان کند حیوان و در نزد دیگری تنها سرش به قاب بر روی دیوار است.
نه پندار مانده و نه مهر و کردار،
نه نیکی مانده و نه رفته از یاد.

 

[ملکه جهنمی❄]

آتشی که هر روز از آسمان سرازیر میشود
آبی که دیگر نمی‌تواند آتش را خاموش کند
زندگی‌هایی که از دست رفت و
نفس‌هایی که قطع می‌شود
جسم و جان را می‌سوزاند و نمانده هیچ اثری
درد مردن نه گمنام و از یاد رفته مردن است

 

[ملکه جهنمی❄]

ای انسان تیری که رها کردی و بر بال پرنده نشست
قلب چوبی و سر سخت مرا درد آورد
تو چگونه با آن قلب نرم شب‌ها آسوده می‌خوابی؟
جان گرفتی و جان داد پیش چشمانت
او درد کشید ولی تو آسوده ماندی
یک دم نگفتی این جان شیرین
با چه بی‌رحمی ز تنش زدودی؟!
پر و بالش شکستی حتی اگر نکشتی
در قفسش کردی از آزادی محرومش کردی
شیرین جانش گذاشتی و شیرین پرواز گرفتی
زنده گذاشتیش ولی زندگی‌اش را هر دم کشتی

 

[ملکه جهنمی❄]

لعنت به من که هر دم شاهد ظلم تو بر همه بودم
اما نتوانستم کاری کنم و هیچ نگفتم
جز خوبی به تو من کاری نکردم
همانطور که جز جفا با من کاری نکردی.
دست گرمت گرفتم تا زمین نخوری
ولی تو با همان دست تن سردم شکستی
بشکند این دستی که نداشتش نمک
کور شود چشمت که یک دم خوبی ندید

 

[ملکه جهنمی❄]

آن روزها که اشک باران بر تن ما و خاک روان شد
دست سبز برگ بر تشکر برافراشتیم.
تو چوب و میوه و برگ و ریشه به تاراج بردی و جز
لعن و نفرین هیچ نگفتی‌.
بر سر و دوش و پایمال لانه گزیدند حیوانات و با هر قدم یک تشکر زمزمه کردند.
تو هر چه خواستی کردی و در آخر در عوض تشکر زخمی زدی و رفتی.

 

[ملکه جهنمی❄]

شما به ما هیچ دینی ندرید ولی به هر کس پس از خود چرا

مدیون آن‌ها هستید چون سختی هر مرحله زندگی آن‌ها
هر چه تلاش و زحمت در هر لحظه ما بود
به باد دادید در یک لحظه شما
ولی به ما نه به خود مدیونید که هر ثاینه گفتند لعنت بر شما
شما کندید سوزاندید و لذتش را بردید هر چه یک عمر بود کشید شما و ماندد با آواره‌ها انها