مشاعره مشاعره با اشعار باباطاهر

[m.sina]

من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد!

دیم آلاله‌ای در دامن خار
واتم آلالیا کی چینمت بار

بگفتا باغبان معذور میدار
درخت دوستی دیر آورد بار

 

[فلورا.]

دیم آلاله‌ای در دامن خار
واتم آلالیا کی چینمت بار

بگفتا باغبان معذور میدار
درخت دوستی دیر آورد بار

رخ تو آفتاب و مو چو حربا

و یا پژمان گل نیلوفرستم

بملک عشق روح بی‌نشانم

بشهر دل یکی صورت پرستم!

 

[m.sina]

رخ تو آفتاب و مو چو حربا

و یا پژمان گل نیلوفرستم

بملک عشق روح بی‌نشانم

بشهر دل یکی صورت پرستم!

مرا عشقت ز جان آذر برآره
زپیکر مشت خاکستر برآره

نهال مهرت از دل گر ببرند
هزاران شاخه دیگر برآره

 

[فلورا.]

مرا عشقت ز جان آذر برآره
زپیکر مشت خاکستر برآره

نهال مهرت از دل گر ببرند
هزاران شاخه دیگر برآره

هوایی غیر وصلت در سرم نی

بجانت دلبرا کز هر دو عالم

تمنای دگر جز دلبرم نی!

 

[m.sina]

هوایی غیر وصلت در سرم نی

بجانت دلبرا کز هر دو عالم

تمنای دگر جز دلبرم نی!

یکی برزیگرک نالان درین دشت
بخون دیدگان آلاله می‌کشت

همی کشت و همی گفت ای دریغا
بباید کشت و هشت و رفت ازین دشت

 

[فلورا.]

یکی برزیگرک نالان درین دشت
بخون دیدگان آلاله می‌کشت

همی کشت و همی گفت ای دریغا
بباید کشت و هشت و رفت ازین دشت

ته که ناخوانده ای علم سماوات
ته که نابرده ای ره در خرابات

ته که سود و زیان خود نذونی
به یارون کی رسی هیهات هیهات!!

 

[m.sina]

ته که ناخوانده ای علم سماوات
ته که نابرده ای ره در خرابات

ته که سود و زیان خود نذونی
به یارون کی رسی هیهات هیهات!!

تویی آن شکرین لب یاسمین بر
منم آن آتشین دل دیدگان تر

از آن ترسم که در آغوشم آیی
گدازد آتشت بر آب شکر

 

[فلورا.]

تویی آن شکرین لب یاسمین بر
منم آن آتشین دل دیدگان تر

از آن ترسم که در آغوشم آیی
گدازد آتشت بر آب شکر

رفیقان می روند نوبت به نوبت

وای آن ساعت که نوبت وامن آیو!

 

[m.sina]

رفیقان می روند نوبت به نوبت

وای آن ساعت که نوبت وامن آیو!

وای آن روزی که در قبرم نهند تنگ
ببالینم نهند خشت و گل و سنگ

نه پای آنکه بگریزم ز ماران
نه دست آنکه با موران کنم جنگ

 

[فلورا.]

وای آن روزی که در قبرم نهند تنگ
ببالینم نهند خشت و گل و سنگ

نه پای آنکه بگریزم ز ماران
نه دست آنکه با موران کنم جنگ

گذر باید کنی آخر لب گور

دلا رحمی به جان خویشتن کن

که مورانت نهند خوان و کنند سور!