مشاعره مشاعره با اشعار صائب تبریزی

[m.sina]

نست چون مژگان بلند و پست در گفتار من
تیر یک ترکش ز همواری بود افکار من
پیش من طوطی ز خجلت سبز نتواند شدن
گوشها را تنگ شکر می کند گفتار من!

نور معنی در جبین تاک می بینیم ما
در قدح افشرده ادراک می بینیم ما

کوری آلوده دامانان وسواس صلاح
دختر رز را به چشم پاک می بینیم ما

 

[فلورا.]

نور معنی در جبین تاک می بینیم ما
در قدح افشرده ادراک می بینیم ما

کوری آلوده دامانان وسواس صلاح
دختر رز را به چشم پاک می بینیم ما

آن‌چنان کز رفتنِ گل، خار می‌مانَد به جا
از جوانی حسرتِ بسیار می‌مانَد به جا
آهِ افسوس و سرشکِ گرم و داغِ حسرت است
آن‌چه از عمرِ سبک‌رفتار می‌مانَد به جا!

 

[m.sina]

آن‌چنان کز رفتنِ گل، خار می‌مانَد به جا
از جوانی حسرتِ بسیار می‌مانَد به جا
آهِ افسوس و سرشکِ گرم و داغِ حسرت است
آن‌چه از عمرِ سبک‌رفتار می‌مانَد به جا!

اندیشه چرا عشق ز کس داشته باشد
پروانه چه پروای عسس داشته باشد

در سینه صد چاک نگنجد دل عارف
سیمرغ محال است قفس داشته باشد

 

[فلورا.]

اندیشه چرا عشق ز کس داشته باشد
پروانه چه پروای عسس داشته باشد

در سینه صد چاک نگنجد دل عارف
سیمرغ محال است قفس داشته باشد

در بساط من ز عنقای سبک پرواز عمر

خواب سنگینی چو کوه قاف بر جا مانده است!

 

[m.sina]

در بساط من ز عنقای سبک پرواز عمر

خواب سنگینی چو کوه قاف بر جا مانده است!

تن به بیماری دهد چشمش پی تسخیر ما
لنگ سازد خویش را آهوی آهوگیر ما

خانه ما در ره سیلاب اشک افتاده است
حیف از اوقاتی که گردد صرف در تعمیر ما

 

[فلورا.]

دانسته‌ایم بوسه زیاد از دهان ماست

صلح از دهان یار به پیغام کرده‌ایم

از ما متاب روی ، که از آه نیم شب

بسیار صبح آینه را شام کرده‌ایم!

تن به بیماری دهد چشمش پی تسخیر ما
لنگ سازد خویش را آهوی آهوگیر ما

خانه ما در ره سیلاب اشک افتاده است
حیف از اوقاتی که گردد صرف در تعمیر ما

اگر نه مدِّ بسم‌الله بودی تاجِ عنوان‌ها
نگشتی تا قیامت نو خطِ شیرازه، دیوان‌ها
نه‌تنها کعبه صحرایی‌ست، دارد کعبهٔ دل هم
به گردِ خویش‌تن از وسعتِ مشرب بیابان‌ها!

 

[m.sina]

اگر نه مدِّ بسم‌الله بودی تاجِ عنوان‌ها
نگشتی تا قیامت نو خطِ شیرازه، دیوان‌ها
نه‌تنها کعبه صحرایی‌ست، دارد کعبهٔ دل هم
به گردِ خویش‌تن از وسعتِ مشرب بیابان‌ها!

از خود برون نیامده دیوانه ام هنوز
مشغول خاکبازی طفلانه ام هنوز

درخون خود مضایقه با تیغ می کنم
خام است جوش باده میخانه ام هنوز

 

[فلورا.]

از خود برون نیامده دیوانه ام هنوز
مشغول خاکبازی طفلانه ام هنوز

درخون خود مضایقه با تیغ می کنم
خام است جوش باده میخانه ام هنوز

!
ز رفـتـن تـو مـن از عـمـر بـی نصیب شدم

سفر تو کردی و من در وطن غریب شدم!

 

[m.sina]

!
ز رفـتـن تـو مـن از عـمـر بـی نصیب شدم

سفر تو کردی و من در وطن غریب شدم!

مايه اصل و نسب در گردش دوران زر است
هر كسي صاحب زر است او از همه بالاتر است

دود اگر بالا نشيند كسر شأن شعله نيست
جاي چشم ابرو نگيرد چونكه او بالا تراست

 

[فلورا.]

مايه اصل و نسب در گردش دوران زر است
هر كسي صاحب زر است او از همه بالاتر است

دود اگر بالا نشيند كسر شأن شعله نيست
جاي چشم ابرو نگيرد چونكه او بالا تراست

تا چه خونها در دل مردم به بیداری کند
چشم مخموری که خون عالمی در خواب ریخت
ننگ هستی از سرم تیغ شهادت برگرفت
پیش دریا گرد راه از خویشتن سیلاب ریخت