مشاعره مشاعره با اشعار فریدون مشیری

[m.sina]

مرا می خواستی، تا شاعری را،
ببینی روز و شب دیوانهٔ خویش
مرا می خواستی، تا در همه شهر،
ز هر کس بشنوی افسانهٔ خویش

شهر میخوابد به لالایی سکوت
اختران نجوا کنان بر بام شب
نرم نرمک باده مهتاب را
ماه میریزد درون جام شب

 

[Samira-M]

شهر میخوابد به لالایی سکوت
اختران نجوا کنان بر بام شب
نرم نرمک باده مهتاب را
ماه میریزد درون جام شب

به دستم: شمع خاموش جوانی، به پایم: داغ های ناتوانی...
به جانم: آتش بی همزبانی، به دوشم: بار رنج زندگانی...
نه از کوی محبت رد پایی، نه از شهر وفا نور صفایی!
نه راه دوستی را رهنمایی، نه آهنگ صدای آشنایی
چه می پویم؟ - ره بی انتهایی، چه می جویم؟! - بهشت آرزو را

 

[m.sina]

به دستم: شمع خاموش جوانی، به پایم: داغ های ناتوانی...
به جانم: آتش بی همزبانی، به دوشم: بار رنج زندگانی...
نه از کوی محبت رد پایی، نه از شهر وفا نور صفایی!
نه راه دوستی را رهنمایی، نه آهنگ صدای آشنایی
چه می پویم؟ - ره بی انتهایی، چه می جویم؟! - بهشت آرزو را

ای پرده پرده ی چشم توام باغ های سبز
در زیر سایه ی مژه ات خوابم آرزوست

دور از نگاه گرم تو ، بی تاب گشته ام
بر من نگاه کن ، که شب و تابم آرزوست

 

[Akay]

ای پرده پرده ی چشم توام باغ های سبز
در زیر سایه ی مژه ات خوابم آرزوست

دور از نگاه گرم تو ، بی تاب گشته ام
بر من نگاه کن ، که شب و تابم آرزوست

تا گردن سپید تو گرداب رازهاست
سرگشتگی به سینه ی گردابم آرزوست

تا وارهم ز وحشت شب های انتظار
چون خنده ی تو مهر جهان‌تابم آرزوست

 

[m.sina]

تا گردن سپید تو گرداب رازهاست
سرگشتگی به سینه ی گردابم آرزوست

تا وارهم ز وحشت شب های انتظار
چون خنده ی تو مهر جهان‌تابم آرزوست

تو پنداری که دارد خاطری از هر چه غم آزاد
اما من به چشم خویش می بینم
به آن تندی که آتش می دواند شعله در نیزار
به آن تلخی که می سوزد تن ایینه در زنگار

 

[Akay]

تو پنداری که دارد خاطری از هر چه غم آزاد
اما من به چشم خویش می بینم
به آن تندی که آتش می دواند شعله در نیزار
به آن تلخی که می سوزد تن ایینه در زنگار

ربودی دفتر دل را و افسوس
که سطری هم از این دفتر نخواندی
گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت
پس از مرگم سرکشی هم فشاندی
گذشت از من ولی آخر نگفتی
که بعد از من به امید که ماندی

 

[m.sina]

ربودی دفتر دل را و افسوس
که سطری هم از این دفتر نخواندی
گرفتم عاقبت دل بر منت سوخت
پس از مرگم سرکشی هم فشاندی
گذشت از من ولی آخر نگفتی
که بعد از من به امید که ماندی

یکی دیوانه ای آتش برافروخت
در آن هنگامه جان خویش سوخت

همه خاکسترش را باد می برد
وجودش را جهان از یاد می برد

 

[Akay]

یکی دیوانه ای آتش برافروخت
در آن هنگامه جان خویش سوخت

همه خاکسترش را باد می برد
وجودش را جهان از یاد می برد

در دل ساغر هستی تو بجوش
من همین یک نفس از جرعه جانم باقی است
آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش!

 

[m.sina]

در دل ساغر هستی تو بجوش
من همین یک نفس از جرعه جانم باقی است
آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش!

شب ها و روزها
بی ماه و مهر می گذرند از کنار ما
اما پشت دریچه ها
در عمق سینه ها
خورشید ِ قصه های تو همواره روشن است

 

[Akay]

شب ها و روزها
بی ماه و مهر می گذرند از کنار ما
اما پشت دریچه ها
در عمق سینه ها
خورشید ِ قصه های تو همواره روشن است

تو آسمان آبی آرام و روشنی
من چون کبوتری که پرم در هوای تو

یک شب ستاره‌های تو را دانه چین کنم
با اشک شرم خویش بریزم به پای تو