مشاعره مشاعره با اشعار فریدون مشیری

[m.sina]

درختی خشک را مانم به صحرا

که عمری سر کند تنهای تنها

از اين عشق حذر كن

لحظه ای چند بر اين آب نظر كن

آب ، آئينه عشق گذران است

تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است

باش فردا ،‌ كه دلت با دگران است

تا فراموش كنی چندی از اين شهر سفر كن

 

[Narges Movahedi]

از اين عشق حذر كن

لحظه ای چند بر اين آب نظر كن

آب ، آئينه عشق گذران است

تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است

باش فردا ،‌ كه دلت با دگران است

تا فراموش كنی چندی از اين شهر سفر كن

نمی‌بيند کسی اما ملالش را
چو شمع تندسوز اشک تا گردن زوالش را
فرو پژمردن باغ دلاويز خيالش را
صدای خشک سر بر خاک سود‌های بالش را
کسی باور نخواهد کرد

 

[m.sina]

نمی‌بيند کسی اما ملالش را
چو شمع تندسوز اشک تا گردن زوالش را
فرو پژمردن باغ دلاويز خيالش را
صدای خشک سر بر خاک سود‌های بالش را
کسی باور نخواهد کرد

درخت و گندم مهر و امید می پرورد
نه تلخکامی و وحشت نه زشت نامی و ننگ
تو خود به یاد چه می افتی از تبسم گل
تفنگ ها همه یاد اور تابوت اند

 

[فلورا.]

درخت و گندم مهر و امید می پرورد
نه تلخکامی و وحشت نه زشت نامی و ننگ
تو خود به یاد چه می افتی از تبسم گل
تفنگ ها همه یاد اور تابوت اند

داغ ماتم شد و بر سينه نشست
اشک حسرت شد و بر خاک چکيد
آن همه عهد فراموشت شد
چشم من روشن روي تو سپيد!

 

[m.sina]

داغ ماتم شد و بر سينه نشست
اشک حسرت شد و بر خاک چکيد
آن همه عهد فراموشت شد
چشم من روشن روي تو سپيد!

درد من دوری از توست بغل وا کن تا
که بگویم به همه قرص و دوایم تو شدی
دورم از دین خودم قبله من گم شده و
معبد و قبله من ذکر دعایم تو شدی

 

[فلورا.]

درد من دوری از توست بغل وا کن تا
که بگویم به همه قرص و دوایم تو شدی
دورم از دین خودم قبله من گم شده و
معبد و قبله من ذکر دعایم تو شدی

يکي ابر سيه آمد که روي ماه تابان را بپوشانيد
صبا را ديدم و گفتم صبا دستم به دامانت
بگو از من به دلدارم تو را من دوست مي دارم
ولي افسوس و صد افسوس
زابر تيره برقي جست!

 

[m.sina]

يکي ابر سيه آمد که روي ماه تابان را بپوشانيد
صبا را ديدم و گفتم صبا دستم به دامانت
بگو از من به دلدارم تو را من دوست مي دارم
ولي افسوس و صد افسوس
زابر تيره برقي جست!

تو با خون و عرق این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی
تو با دست تهی با آن همه طوفان بنیان کن در افتاد

تو را کوچیدن از این خاک ،دل بر کندن از جان است
تو را با برگ برگ این چمن پیوند پنهان است

 

[Samira-M]

تو با خون و عرق این جنگل پژمرده را رنگ و رمق دادی
تو با دست تهی با آن همه طوفان بنیان کن در افتاد

تو را کوچیدن از این خاک ،دل بر کندن از جان است
تو را با برگ برگ این چمن پیوند پنهان است

تا گردن سپید تو گرداب رازهاست
سر گشتگی به سینه ی گردابم آرزوست
تا وارهم ز وحشت شب های انتظار
چون خندهٔ تو مهر جهانتابم آرزوست

 

[فلورا.]

تا گردن سپید تو گرداب رازهاست
سر گشتگی به سینه ی گردابم آرزوست
تا وارهم ز وحشت شب های انتظار
چون خندهٔ تو مهر جهانتابم آرزوست

تو پنداري که دارد خاطري از هر چه غم آزاد
اما من به چشم خويش مي بينم
به آن تندي که آتش مي دواند شعله در نيزار
به آن تلخي که مي سوزد تن ايينه در زنگار

 

[SAN.SNI]

تو پنداري که دارد خاطري از هر چه غم آزاد
اما من به چشم خويش مي بينم
به آن تندي که آتش مي دواند شعله در نيزار
به آن تلخي که مي سوزد تن ايينه در زنگار

ربودی دفتر دل را و افسوس
که سطری هم از این دفتر نخواندی...