مشاعره مشاعره با اشعار احمد شاملو

[m.sina]

در سکوت

آن که می‌اندیشد

به‌ناچار دَم فرو می‌بندد

اما آنگاه که زمانه

زخم‌خورده و معصوم

به شهادتش طلبد

به هزار زبان سخن خواهد گفت!

تو کجایی در گستره نا پاک این جهان
تو کجایی
من در پاکترین مقام جهان ایستاده ام
بر سبزه شور این رود بزرگ که می سراید
برای تو

 

[m.sina]

در سکوت

آن که می‌اندیشد

به‌ناچار دَم فرو می‌بندد

اما آنگاه که زمانه

زخم‌خورده و معصوم

به شهادتش طلبد

به هزار زبان سخن خواهد گفت!

تو کجایی در گستره نا پاک این جهان
تو کجایی
من در پاکترین مقام جهان ایستاده ام
بر سبزه شور این رود بزرگ که می سراید
برای تو

 

[فلورا.]

تو کجایی در گستره نا پاک این جهان
تو کجایی
من در پاکترین مقام جهان ایستاده ام
بر سبزه شور این رود بزرگ که می سراید
برای تو

و خش‌خش نخستین برف سنگین‌بار

بر آدمک سرد باغچه

در این روز بی‌امتیاز

تنها

مگر!

 

[m.sina]

و خش‌خش نخستین برف سنگین‌بار

بر آدمک سرد باغچه

در این روز بی‌امتیاز

تنها

مگر!

روزی که اهنگ هر حرف زندگیست
روزی که هر حرف ترانه ایست
تا کمترین بوسه باشد
روزی که تو بیایی برای همیشه بیابی
و مهربتنی با زیبایی یکسان شود

 

[فلورا.]

روزی که اهنگ هر حرف زندگیست
روزی که هر حرف ترانه ایست
تا کمترین بوسه باشد
روزی که تو بیایی برای همیشه بیابی
و مهربتنی با زیبایی یکسان شود

دُرُست
همچون تبی که خون به رگم خشک می‌کند ــ
احساس کرده‌ام.):/

 

[m.sina]

دُرُست
همچون تبی که خون به رگم خشک می‌کند ــ
احساس کرده‌ام.):/

مگذار دیگران نام تو را بدانند
همین زلال بیکران چشمت
برای پچ پچ هزاران ساله انان کافیست

 

[Samira-M]

مگذار دیگران نام تو را بدانند
همین زلال بیکران چشمت
برای پچ پچ هزاران ساله انان کافیست

تا دوردستِ منظره، کوه است و برف و برف
من برف کاوِ کوهم و از کوه مانده ام.
اکنون درین مغاکِ غم اندود، شب به شب
تابوت های خالی در خاک می کنم.

 

[meli);]

تا دوردستِ منظره، کوه است و برف و برف
من برف کاوِ کوهم و از کوه مانده ام.
اکنون درین مغاکِ غم اندود، شب به شب
تابوت های خالی در خاک می کنم.

ما را از مرگ می ترسانند انگار ما زنده ایم! •احمد شاملو️

 

[m.sina]

ما را از مرگ می ترسانند انگار ما زنده ایم! •احمد شاملو️

من ان خاکستر سردم که در من
شعله همه عصیان هاست
من ان دریای ارامم که در من
فریاد همه توفانهاست

 

[رایکا]

من ان خاکستر سردم که در من
شعله همه عصیان هاست
من ان دریای ارامم که در من
فریاد همه توفانهاست

تو را دوست دارم
و این دوست داشتن
حقیقتی است که مرا
به زندگی دلبسته می کند