مجموعه دلنوشته‌های بخواهی، خواستنی است | س_رحمانی کاربر انجمن یک رمان

[Aisane1]

خوشبختی یک چیز است یک نفر است یک کار است اما شادی حق انحصار ندارد . شادی را میشود یافت کسب کرد و خرید . خوشبختی را باید قبولاند . میتوان خوشبخت بود و غمگین ، میتوان شاد باشی و حس خوشبختی نداشته باشی .

 

[Aisane1]

آمینم ، شادی را برای خودت در لحظاتت بیاب و خوشبختی را چنان برای خودت متمایز کن که به شود هدفت .
هدفی که تورا بچه ی کوچکی بسازد که دست به طاقچه دراز کردی ، دستت نمیرسد . زمان میگذرد بزرگ میشوی و چنان عادی به طاقچه دست میزنی که انگار دیروزی نبوده .

 

[Aisane1]

آمینم بگذار بگویم ، بگذار چیزی را که حس کرده ام بگویم :
ادم ها عجیبن .
دور یک دایره میچرخند یک الگو دارند و بی الگو اند . میگویند عشق عجیب است . اما در عین حال عشق اولین چیزی است که می اموزند . عشق را یاد میگیرند و میگویند غیر ممکن است اگاهانه ان را میپرستند و چشم بسته متوجه میشوند که همین حس سه حرفی است دلیل زندگی انها است .
نمیدانند که همین حس سه حرفی با حرفی ایجاد میشود که از درک می اید و فهمیدن .

 

[Aisane1]

آمینم بگذار بگویم که سر احساسات از چه ساخته شده .
امینم کلید احساسات تنها با یک قفل باز میشود .
حرف بزن .
که حرف زدن ادم ها در دلت بند میکند حرف بزن که حرف زدن انها را شاد و خشمگین ، عاشق و متنفر و مهمتر از همه دوست و دشمن میکند .
امینم حرف بزن اما اگاهانه . با چشم های باز حرف بزن و با گوش های فهمیده سخن بگو که حرف نا اگاهانه تورا از برین به پست ترین میرساند .

 

[Aisane1]

امینم برخی احساسات را رها کن و بعضی را به بند بکش و حواست باشد که کی کدام را رها میکنی .
امینم به تو گفته اند که احساسات را به بند بکش و من میگویم رها کن . رها کردن احساسات هرچند دردناک تورا راضی میسازد .
امینم مرا یاد دختر بچه ایی میسازی که میداند محبت داد و نمیداند کجاست .
امینم ، حرف بزن که حرف نزدن میشود بدترین اشتباه و پشیمانی زندگی ات .

 

[Aisane1]

روشنای تاریکی‌هایم
حس کرده‌ایی؟ خشم گردان دور قلب را. عطش انتقام را. فریاد رهایی، در تنگنا قرار گرفتن نفس، از خشم، از کینه، و از تحقیر را.
از آن پرهیز کن. فرار کن. مبادا در طعمه اش قرار گیری.
میگوینددو چیزست که انسان را به قعر میکشاند.
من برای تو عزیز ترینم...
میکنمش سه چیز. سه چیز است که انسان را به قعر میکشاند:
شیطان، نفس فرودین و نفس غیظ.

 

[Aisane1]

نفس غیظ.
آه، از نفس غیظ که مرا به جایی که هستم رسانده بود. آه از نفس غیظ؛ که کاری میکند که خود به خود خنجر بزنی. آمینم، میدانم، میدانم، هرچه که تو مرا بنامی من هستم. نامرد عالم هستم که تورا جایگزینی کرده‌ام برای خود کرده‌ایی که تدبیر نداشت. آمینا، برای چشم ها ترانه خوانده‌اند، میستانندشان، از انها میخوانند و برای انها میگریند و از برای انها عاشق میشوند، چشم های تو اما دلیل تنفر من اند.

 

[Aisane1]

تنفر من،
جان، تنفر من.
عشق، تنفرم.
مرده‌ام، تنفرم.
ملتمسم، نفرت من.
کاش، کاش میشد برای گناهی که نمی‌دانی بزنی. میشد، انتقام بگیری، ببخشی، تا بتوانم در ان چشم ها نگاهت کنم.
تا بتوانم، باری دگر، فقط برای باری دگر سردی را، ظلم را، خشم و کینه ات را،ببینم.
و در ورای همه‌ی اینها، درورای همه‌ی اینها،
من را ببینی.

 

[Aisane1]

آمینم......
میدانی من ناله‌هایم را یکباره ننوشتم. با مکث بودند. جمعشان را نکرده‌ام. کم کم نوشتمشان، با درد نوشتمشان. میخواهم حسش کنی امینم. نفرینی گر دچارت کنم، نفرین حس کردن زندگی پست من است.

 

[Aisane1]

آمینم...
من مردم. بار‌ها مردم، اما از خاکستر برنخواستم. باهمان گردخاکی، که اگر باد میزد به راحتی‌ پرواز می‌کرد قدم برمیداشتم.
اولین بارش را بیاد نمیاورم. منظورم اولین باریست که کشته شدم. گمانم کودک بودم. قبل‌تر از مرگم، از شنیده‌هایم، قکر می‌کنم، قوی بودم. میتوانستم طنازی کنم. دیگران را که میبینم امینم، میفهمم اگر نمی‌مردم چه میشدم.