مشاعره مشاعره با اشعار سیمین بهبهانی

[فلورا.]

مطرب دوره‌گرد بازآمد
نغمه زد ساز نغمه‌پردازش

سوز آوازه‌خوانِ دف در دست
شد هماهنگِ ناله‌ى سازش

شمع را شاهد احوال من و خویش مگردان
خلوتی خواسته ام با تو که تنها بنشینم!

 

[m.sina]

شمع را شاهد احوال من و خویش مگردان
خلوتی خواسته ام با تو که تنها بنشینم!

منم آن شکسته سازی که توأم نمی نوازی

چه فغان کنم ز دستی که گسسته تار ما را

 

[فلورا.]

منم آن شکسته سازی که توأم نمی نوازی

چه فغان کنم ز دستی که گسسته تار ما را

آییم به دادخواهی فریادمان بلند است
اما چه سود، اینجا نوشیروان ندارد

سرخ و سپید و سبز است این بیرق کیانی
اما صد آه و افسوس شیر ژیان ندارد!

 

[m.sina]

آییم به دادخواهی فریادمان بلند است
اما چه سود، اینجا نوشیروان ندارد

سرخ و سپید و سبز است این بیرق کیانی
اما صد آه و افسوس شیر ژیان ندارد!

در پیش چشمش ساغری، گیرم ز دست دلبری
از رشک آزارش دهم، وز غصه بیمارش کنم

بندی به پایش افکنم، گویم خداوندش منم
چون بنده در سودای زر، کالای بازارش کنم

 

[فلورا.]

در پیش چشمش ساغری، گیرم ز دست دلبری
از رشک آزارش دهم، وز غصه بیمارش کنم

بندی به پایش افکنم، گویم خداوندش منم
چون بنده در سودای زر، کالای بازارش کنم

من او نیم آخر دل من سرد و سیاه است

او در دل سودازده از عشق شرر داشت

او در همه جا با همه کس در همه احوال

سودای تو را ای بت بی مهر !‌ به سر داشت!

 

[m.sina]

من او نیم آخر دل من سرد و سیاه است

او در دل سودازده از عشق شرر داشت

او در همه جا با همه کس در همه احوال

سودای تو را ای بت بی مهر !‌ به سر داشت!

تو و آن الفت دیرین من و این بوسه شیرین
به خدا باده پرستی به خدا باده فروشم

 

[فلورا.]

تو و آن الفت دیرین من و این بوسه شیرین
به خدا باده پرستی به خدا باده فروشم

می میرم از این درد که جان دگرم نیست
تا از غم عشق تو دگر بار بمیرم

تا بوده ام، ای دوست، وفادار تو بودم
بگذار بدانگونه وفادار …. بمیرم !

 

[m.sina]

می میرم از این درد که جان دگرم نیست
تا از غم عشق تو دگر بار بمیرم

تا بوده ام، ای دوست، وفادار تو بودم
بگذار بدانگونه وفادار …. بمیرم !

من سردم و سردم، تو شرر باش و بسوزان
من دردم و دردم، تو دوا باش خدا را

 

[فلورا.]

من سردم و سردم، تو شرر باش و بسوزان
من دردم و دردم، تو دوا باش خدا را

اگر یک دم شرابی می چشانند
خمارآلوده عمری می نشانند

درین شهر آزمودم من بسی را
ندیدم باوفا زآنان کسی را!

 

[m.sina]

اگر یک دم شرابی می چشانند
خمارآلوده عمری می نشانند

درین شهر آزمودم من بسی را
ندیدم باوفا زآنان کسی را!

آهوی گرفتار به زندان شما من
آن روح پریشان سفرجوی جهانگرد

همراه به هر قافله چون بانگ درا، من
تا بیشتر از غم، دل دیوانه بسوزد