مشاعره مشاعره با اشعار محمدرضا شفیعی کدکنی

[m.sina]

دست‌ها برکرده‌اند از خاکدان

سوی خلقان صد اشارت می‌کنند

وان که گوشستش عبارت می‌کنند

با زبان سبز و با دست دراز!

زبان و رمز آواز چگور ناامیدان را
بر آن شاخ بلند
ای نغمه ساز باغ بی برگی
بمان تا بشنوند از شور آوازت

 

[فلورا.]

زبان و رمز آواز چگور ناامیدان را
بر آن شاخ بلند
ای نغمه ساز باغ بی برگی
بمان تا بشنوند از شور آوازت

ترانه نیست
جز عقده های بسته ی یک رنج دیرپای
بر شاخه های خشک درختان
جوانه نیست.!

 

[m.sina]

ترانه نیست
جز عقده های بسته ی یک رنج دیرپای
بر شاخه های خشک درختان
جوانه نیست.!

نتوانم به تو پیوستن و نی از تو گسستن
نه ز بند تو رهایی نه کنار تو نشستن

ای نگاه تو پناهم! تو ندانی چه گناهی ست
خانه را پنجره بر مرغک طوفان زده بستن

 

[Narges Movahedi]

نتوانم به تو پیوستن و نی از تو گسستن
نه ز بند تو رهایی نه کنار تو نشستن

ای نگاه تو پناهم! تو ندانی چه گناهی ست
خانه را پنجره بر مرغک طوفان زده بستن

نام تو را به رمز
رندان سینه چاک نیشابور
در لحظه های مستی
مستی و راستی
آهسته زیر لب
تکرار می کنند

 

[فلورا.]

در خرام نازنینت جلوه کرد
رقص ماهی ها و پیچ و تاب ها/:

 

[m.sina]

در خرام نازنینت جلوه کرد
رقص ماهی ها و پیچ و تاب ها/:

ای چشم سخنگو تو بشنو ز نگاهم

دارم سخی با تو و گفتن نتوانم

 

[فلورا.]

ای چشم سخنگو تو بشنو ز نگاهم

دارم سخی با تو و گفتن نتوانم

من در حضور باغ برهنه
در لحظه‌ های عبور شبانگاه
پلک جوانه‌ ها را
آهسته می‌ گشایم و می‌ گویم
آیا، اینان رویای زندگی را
در آفتاب و باران
بر آستان فردا احساس می‌ کنند؟

 

[matieh]

در کوی محبت به وفایی نرسیدیم
رفتیم ازین راه و به جایی نرسیدیم
هر چند که در اوج طلب هستی ما سوخت
چون شعله به معراج فنایی نرسیدیم

 

[m.sina]

در کوی محبت به وفایی نرسیدیم
رفتیم ازین راه و به جایی نرسیدیم
هر چند که در اوج طلب هستی ما سوخت
چون شعله به معراج فنایی نرسیدیم

من به زبان اشک خود می دهمت سلام و تو
بر سر آتش دلم همچو زبانه می روی

در نگه نیاز من موج امیدها تویی
وه که چه م**س.ت و بی خبر سوی کرانه می روی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[فلورا.]

من به زبان اشک خود می دهمت سلام و تو
بر سر آتش دلم همچو زبانه می روی

در نگه نیاز من موج امیدها تویی
وه که چه م**س.ت و بی خبر سوی کرانه می روی

دل به دریا زده ای

پهنه سراب است نرو ،

برف و کولاک زده

راه خراب است نرو…!