مشاعره مشاعره با حرف و

[m.sina]

وصالِ او زِ عمر جاودان بِه
خداوندا مرا آن دِه که آن بِه

وحدت سرای دل به جهانی برابر است
هر گوشه اش به کنج دهانی برابر است

هر شعر ابدار که دل میبرد ز جا
هر مصرعش به سرو روانی برابر است

 

[ملکه جهنمی❄]

وقتی گریبان عدم با دست خلقت می‌درید
وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می‌آفرید

 

[m.sina]

وقتی گریبان عدم با دست خلقت می‌درید
وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می‌آفرید

و آنکه سوگند خورم جز به سر او نخورم
و آنکه سوگند من و توبه‌ام اشکست کجاست

و آنکه جان‌ها به سحر نعره زنانند از او
و آنکه ما را غمش از جای ببرده‌ست کجاست

 

[ملکه جهنمی❄]

وعدهٔ این چرخ همه باد بود
وعده رطب کرد و فرستاد تود

 

[m.sina]

وعدهٔ این چرخ همه باد بود
وعده رطب کرد و فرستاد تود

وقت آن شد که دلم را بگذارم بروم
با تو او را تک و تنها بگذارم بروم
به کجا می شود از معرکه ی عشق گریخت
گیرم امروز از اینجا بگذارم بروم
سرنوشت من عاشق هم از اول این بود
سر دیوانه به صحرا بگذارم بروم

 

[♡°DINA°]

وقت آن شد که دلم را بگذارم بروم
با تو او را تک و تنها بگذارم بروم
به کجا می شود از معرکه ی عشق گریخت
گیرم امروز از اینجا بگذارم بروم
سرنوشت من عاشق هم از اول این بود
سر دیوانه به صحرا بگذارم بروم

واقف نگشته بودم از بی وفائی تو
تا روز مرگ ، یعنی روز جدائی تو

 

[m.sina]

واقف نگشته بودم از بی وفائی تو
تا روز مرگ ، یعنی روز جدائی تو

وجود من به کف یار جز که ساغر نیست
نگاه کن به دو چشمم اگرت باور نیست

چو ساغرم دل پرخون من و تن لاغر
به دست عشق که زرد و نزار و لاغر نیست

 

[.Mobina.]

وقت اذان است و باری دگر تو را دیدم
ای همدم صبح‌های من، تو را دیدم

 

[فلورا.]

ور تحمل نکنم جور زمان را چه کنم
داوری نیست که از وی بستاند دادم

 

[m.sina]

وای آن دل که بدو از تو نشانی نرسد
مرده ان تن که بدو مژده جانی نرسد

تیر صبحی که مرا از تو سلامی نرسد
تلخ روزی که ز شهد تو بیانی نرسد