مشاعره مشاعره با حرف خ

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

خنده بر لب ميزنم تا كس نداند راز من

ورنه اين دنيا كه ما ديديم خنديدن نداشت

خمی که آبروی شوخ نو در کمان انداخت
به قصد جان من زار ناتوان انداخت

 

[m.sina]

خمی که آبروی شوخ نو در کمان انداخت
به قصد جان من زار ناتوان انداخت

خوش است از همه با هر زبان روایت عشق
ولی روایت آن چشم مهربان خوش تر

ز عشق های جوانی عزیزتر دارم
تو را که گرمی خورشید در خزان خوش تر

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

خوش است از همه با هر زبان روایت عشق
ولی روایت آن چشم مهربان خوش تر

ز عشق های جوانی عزیزتر دارم
تو را که گرمی خورشید در خزان خوش تر

خبر بلبل این باغ بپرسید که من
ناله ای می‌شنوم کز قفسی می آید
یار دارد سر صید دل حافظ ، یاران
شاهدبازی به شکار مگسی می آید
دوست را گر سر پرسیدن بیمار غم است
گو بیا خوش که هنوز نفسی می آید
هرکسی آنجا به امید قبلی می آید
مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید
که زانفاس خوشش بوی کسی می آید

 

[m.sina]

خبر بلبل این باغ بپرسید که من
ناله ای می‌شنوم کز قفسی می آید
یار دارد سر صید دل حافظ ، یاران
شاهدبازی به شکار مگسی می آید
دوست را گر سر پرسیدن بیمار غم است
گو بیا خوش که هنوز نفسی می آید
هرکسی آنجا به امید قبلی می آید
مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید
که زانفاس خوشش بوی کسی می آید

خوش خوش صنما تازه رخان آمده‌ای
خندان بدو لب لعل گزان آمده‌ای

آن روز دلم ز سینه بردی بس نیست
کامروز دگر به قصد جان آمده‌ای

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

خوش خوش صنما تازه رخان آمده‌ای
خندان بدو لب لعل گزان آمده‌ای

آن روز دلم ز سینه بردی بس نیست
کامروز دگر به قصد جان آمده‌ای

خون شد دلم از حسرت آن لعل روان بخش
ای درج محبت به همان مهر ونشان باش
تابرای دلش از غصه غباریننشیند
ای سیل سرشک از عقب نامه روان باش

 

[m.sina]

خون شد دلم از حسرت آن لعل روان بخش
ای درج محبت به همان مهر ونشان باش
تابرای دلش از غصه غباریننشیند
ای سیل سرشک از عقب نامه روان باش

خورشید پرستان رخ آه ماه ندیدند
دل یاوه نهادند که دلخواه ندیدند
هر کس دم ازو می زند و این همه دستان
زان روست که در پرده ی او راه ندیدند

 

[ملکه جهنمی❄]

خــیــال رفـتـگـان شـب تـا سـحـر در جـانـم آویـزد
خـدایـا ایـن شـب آویـزان چـه مـی خواهند از جانم

 

[ᎴᏋᏝᏗᏒᏗᎷ]

خورشید پرستان رخ آه ماه ندیدند
دل یاوه نهادند که دلخواه ندیدند
هر کس دم ازو می زند و این همه دستان
زان روست که در پرده ی او راه ندیدند

خــیــال رفـتـگـان شـب تـا سـحـر در جـانـم آویـزد
خـدایـا ایـن شـب آویـزان چـه مـی خواهند از جانم

خواهی که گرد کویت دیوانه سر نگردم
چون رو بمن نمودی دیگر زمن مپوشان

 

[ملکه جهنمی❄]

خواهی که گرد کویت دیوانه سر نگردم
چون رو بمن نمودی دیگر زمن مپوشان

خـیـمـه زد ابـر بـهـاران بـه سر سبزه که باز
خیمه چون سرو روان بر لب جوئی بزنیم

 

[m.sina]

خـیـمـه زد ابـر بـهـاران بـه سر سبزه که باز
خیمه چون سرو روان بر لب جوئی بزنیم

خنده بیگانگان دیدم نگفتم درد دل
آشنایا با تو گویم گریه دارد حال من

با تو بودم ای پری روزی که عقل از من گریخت
گر تو هم از من گریزی وای بر احوال من