روی سایت دلنوشته تمام تو | braveays کاربر انجمن یک رمان

[Aisa Hami]

آهای قاصدک، آمده‌ای، از عشق خبر نیاورده‌ای!
آسمانت همواره پر کلاغ باد...!​

 

[Aisa Hami]

امشب هم نیستی...
جسمت هست، اما روحت نیست!
دستانت هست، اما فکرت نیست!
چشمانت هست، اما قلبت نیست!
و باز هم آغوش‌های عاری از احساس...

 

[Aisa Hami]

هرگاه می‌بینمت، جدال قلب و مغز در درونم رخ می‌دهد و دوئلی آغاز می‌شود...
قلبی که کور کورانه، همواره خواهان عشقی‌ست نافرجام! و مغزی که از منطق دم می‌زند!
یکی می‌گوید بدون او نمی‌توانم و دیگری با منطق سخن از فراموشی می‌زند...
چیزی در درونم می‌خواهد از احساسم بگویم ولی زبان در گفتنش به فرمان مغز می‌ایستد!
با این حال، نمی‌دانم چرا برای خود سفسطه می‌بافم.
قلب شرورانه تو را می‌خواهد و مغزم پای رفتن را به جدایی می‌برد.
اما این دوئل تا کی ادامه دارد؟
وقتی بُرد با قلب گستاخم است!

 

[Aisa Hami]

طاووس به چه فخر می‌فروشی؟
من در آسمان بی پروا به اوج
به عشق رسیده‌ام به عرش...
و شکوه تو در نگاهم
آن‌ جاست که رنگ می‌بازد ....

 

[Aisa Hami]

کاش من هم سهمی از قلبت داشتم تا عشق را به تو بیاموزم...
تا چشمانت را ستاره باران کنم...
تا آغوشم را به تو هدیه دهم...
مگر فراموش کرده‌ای، من بهترین آموزگار عشق هستم؟

 

[Aisa Hami]

مجنون من چرا همچون بنفشه
در گریبان خود فرو رفته‌ای؟ بیدار شو از اندوه غفلت!
بیدار شو تا ببینی لیلی‌ات با غم دوری‌ات چگونه می‌سوزد!
تا ببینی بی قراری‌هایم را در انتظارت
چگونه به سان غنچه‌ای ساکت و مبهم
نشسته‌ام، مجنون من...
بیدار شو تا باری دیگر عشق را بیافرینیم...

 

[Aisa Hami]

ای تمام تو!
چشمانت ماه را به یغما برده‌ است!
و عاشقانه‌های من، دریغ از لبخندی که نثارشان کنی...
با این حال اما، لحنم تغییر نخواهد کرد...

 

[Aisa Hami]

من، ماه را در نگاه چشمانت یافتم!
دستانت هم بی مثال به ستاره نیست!
خورشید، بر لبان توست که می‌خندد!
بیا و در آسمان بی فروغ دنیای تاریکم، نور افشانی کن ای کهکشان من...!

 

[Aisa Hami]

به عقل شمع شک می‌کنم!
این همه سوختن برای آب و خون و پروانه، شک برانگیز نیست؟
ای شمع، آیا گریه به حال من معقول‌تر نیست؟
در این تاریکی مطلق...

 

[Aisa Hami]

تو را فراموش کرده‌ام، خیلی وقت است!
از وقتی ل**ب‌هایت جدایی را در گوشم زمزمه کرد!
از وقتی برای آخرین بار اشک در چشمانم در خفا حلقه زد و ابر هم برای هم‌دردی، مرواریدهای اشکش را با گریه‌هایم ادغام کرد تا مبادا غرور شکسته‌ام را ببینی!
از آن شب دیگر تو را فراموش کرده‌ام...
اصلا تو کیستی؟!