مشاعره مشاعره با اشعار سهراب سپهری

[Starboy]

در دل من چیزی است مثل یک بیشه نور، مثل خواب دم صبح
و چنان بی تابم که دلم می‌خواهد
بدوم تا ته دشت، بروم تا سر کوه
دورها آوایی است که مرا می‌خواند.

 

[matieh]

در آن سفر که لب رودخانه‌ی بابل
به هوش آمدم
نوای بربط خاموش بود
و خوب گوش که دادم، صدای گریه می‌آمد

 

[Starboy]

در نبندیم به روی سخن زنده ی تقدیر که از پشت چپر های صدا می شنویم
پرده را برداریم
بگذاریم که احساس هوایی بخورد

 

[matieh]

دوام مرمری لحظه‌های اکسیری
و پیشرفتگی حجم زندگی در مرگ.
ببین، دو بال بزرگ
به سمت حاشیهٔ روح آب در سفرنامه
جرقه‌های عجیبی است در مجاورت دست
بیا و ظلمت ادراک را چراغان کن

 

[m.sina]

دوام مرمری لحظه‌های اکسیری
و پیشرفتگی حجم زندگی در مرگ.
ببین، دو بال بزرگ
به سمت حاشیهٔ روح آب در سفرنامه
جرقه‌های عجیبی است در مجاورت دست
بیا و ظلمت ادراک را چراغان کن

نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر سحر نزدیک است

هر دم این بانگ برآرم از دل
وای این شب چقدر تاریک است

 

[MOHE&A]

قایقی خواهم ساخت خواهم انداخت به آب
پشت دریاها شهری است که درآن پنجره ها روبه تجلی بازاست...*

 

[m.sina]

قایقی خواهم ساخت خواهم انداخت به آب
پشت دریاها شهری است که درآن پنجره ها روبه تجلی بازاست...*

تا نسیم عطشی در بن برگی بدود
زنگ باران به صدا می اید
ادم اینجا تنهاست و در این تنهایی
سایه نارونی تا ابدیت جاریست

 

[MOHE&A]

نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر سحر نزدیک است

هر دم این بانگ برآرم از دل
وای این شب چقدر تاریک است

خنده ای کو که بدل انگیزم؟
قطره ای کو که بدریا ریزم؟
صخره ای کو که بدان آویزم؟

 

[m.sina]

خنده ای کو که بدل انگیزم؟
قطره ای کو که بدریا ریزم؟
صخره ای کو که بدان آویزم؟

من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه، از پل، از رود، از موج
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست...

 

[MOHE&A]

من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه، از پل، از رود، از موج
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست...

مثله این است که شب نمناک است
دیگران را هم غم هست به دل
غم‌ من،لیک، غمی غمناک است:(