مشاعره مشاعره با اشعار سهراب سپهری

[m.sina]

مثله این است که شب نمناک است
دیگران را هم غم هست به دل
غم‌ من،لیک، غمی غمناک است:(

تپش جهنمی م**س.ت
او را بگو نسیم سیاه چشمانت را نوشیده ام
نوشیده ام که پیوسته بی آرامم
جهنم سرگردان مرا تنها گذار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[H.Allahdadi]

تپش جهنمی م**س.ت
او را بگو نسیم سیاه چشمانت را نوشیده ام
نوشیده ام که پیوسته بی آرامم
جهنم سرگردان مرا تنها گذار...

رایگان می بخشد نارون شاخه ی خود را به کلاغ
هر کجا برگی هست شور من می شکفد

 

[m.sina]

رایگان می بخشد نارون شاخه ی خود را به کلاغ
هر کجا برگی هست شور من می شکفد

دوست را زیر باران باید برد

عشق را زیر باران باید جست

زیر باران باید با زن خوابید

زیر باران باید بازی کرد

 

[H.Allahdadi]

دوست را زیر باران باید برد

عشق را زیر باران باید جست

زیر باران باید با زن خوابید

زیر باران باید بازی کرد

در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است

 

[m.sina]

در نبندیم به آرامش پر مهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است

تو میگذری زمان میگذرد
چه کنم با دلی که از تو
توان گذشتنش نیست

 

[H.Allahdadi]

تو میگذری زمان میگذرد
چه کنم با دلی که از تو
توان گذشتنش نیست

تا طلوع انگور چند ساعت راه است؟
باید امشب بروم
باید امشب چمدانی را
که به اندازه ی پیراهن تنهایی من جا دارد بردارم

 

[m.sina]

تا طلوع انگور چند ساعت راه است؟
باید امشب بروم
باید امشب چمدانی را
که به اندازه ی پیراهن تنهایی من جا دارد بردارم

من صدای نفس باغچه را میشنوم
و صدای ظلمت را
وقتی از بزگی میریزد
و صدای سرفه روشنی از پشت درخت
عطسه اب از هر رخنه سنگ
چک چک چلچله از سقف بهار

 

[H.Allahdadi]

من صدای نفس باغچه را میشنوم
و صدای ظلمت را
وقتی از بزگی میریزد
و صدای سرفه روشنی از پشت درخت
عطسه اب از هر رخنه سنگ
چک چک چلچله از سقف بهار

روز ما گرم و شب از قصه دیرین لبریز
من و تو می دانیم
زندگی در گذر است
همچو آواز قناری در باغ
من و تو می دانیم

 

[m.donya]

روز ما گرم و شب از قصه دیرین لبریز
من و تو می دانیم
زندگی در گذر است
همچو آواز قناری در باغ
من و تو می دانیم

من از حاصل ضرب تردید و کبریت می‌ترسم
من از سطح سیمانی قرن می‌ترسم

 

[H.Allahdadi]

من از حاصل ضرب تردید و کبریت می‌ترسم
من از سطح سیمانی قرن می‌ترسم

من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه، از پل، از رود، از موج
پرم از سایه برگی در آب
چه درونم تنهاست